Door: Romy van Berkel

Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, we kochten een camper en we gingen op reis!

De voorbereiding

Ik had van tevoren samen met Roel alle tips opgezocht over hoe je een camper inpakt enz. En met veel hulp in huis was het gelukt. We hadden totaal geen reisplan. Ons enige plan was om eerst te reizen in Nederland en vanaf daar te kijken hoe het zou gaan. We gingen voor vijf weken reizen, waarvan Roel drie weken vanuit daar nog moest werken en de laatste twee weken vrij zou zijn. Ik kon zo tijd inhalen met de kinderen.

Campingkeuze

Wij zijn sowieso niet van de overvolle campings, maar voor nu was een rustige camping/ omgeving prioriteit. Zoeken via google maps en een app genaamd park4night en gaan! Oordopjes in en een koptelefoon met noise cancelling, want een oude camper maakt nogal wat geluid. Na twee campings in Nederland en een positieve ervaring, wilden wij het wel verder weg proberen. En vanuit daar zijn we naar Duitsland gegaan.

Rust inbouwen

En toen gingen we te snel, want het ging zo goed en dan vergeet ik dat ik ook moet rusten en ga ik vooral door. Het zoeken naar nieuwe campings en het reizen brak echt op. Dus even de pauzeknop indrukken en wat langer op een rustige camping blijven staan. Onze les, oké niet meer dan 200 a 300 km op een dag dit is meer dan genoeg, gezien onze camper regelmatig vooraan in de file stond (oftewel langzaam reed). En minimaal drie nachten op dezelfde plek staan. Op de laatste camping in Duitsland regende het en met zijn zessen in de camper, in combinatie met een man die werkt waar wij rekening mee moesten houden, was dat één grote prikkelbron en voor mij een grote uitdaging! Wij besloten naar de zon te rijden. Hier moesten we wel wat verder voor rijden en we wisten dat dit heel vermoeiend voor mij zou zijn. Maar gezien de weervoorspelling was dit de beste en ook echt een bewuste keuze. Ons plan was via Zwitserland naar Italië rijden. Toen bleek er in Zwitserland een nationale feestdag te zijn en echt alles was gesloten. Oeps, daar waren wij niet op voorbereid. En ondanks dat die schakeling voor mij heel lastig was, hebben we toch gekozen om door te rijden naar Italië. Daar waren ook mijn schoonzus en haar vriend en kreeg ik ook wat meer kans om te rusten en te herstellen van de lange reis. Zo zijn we via Italië naar Zwitserland, Frankrijk, België weer terug naar huis gegaan.

Wat heb ik uit deze reis gehaald?

Om een lang verhaal wat korter te maken zal ik hier wat opschrijven wat ik uit de reis heb gehaald:

  • De park4night app

De park4night app is heel overzichtelijk. Vanuit daar kun je reviews lezen. In het begin dacht ik bijvoorbeeld als er stond naast een drukke weg of de naaste camping is erg druk, dat dat wel zou meevallen. Maar juist deze reviews zijn dus belangrijk. Na een aantal weken had ik door hoe dat werkte en kon ik meer mijn draai erin vinden.

  • Voor- en nadelen van reizen zonder reisplanning

Wij zijn zonder reisplanning op vakantie gegaan. Het voordeelje zit nergens aan vast en kunt bij slecht weer bijvoorbeeld kiezen voor de zon. Het nadeel is dat er in het hoofdseizoen vaak plekken volgeboekt zijn. En dan kost zoeken naar een plek echt teveel energie en tijd en dat is jammer want ik moest hier steeds echt een tijd van herstellen. Het zoekwerk liet ik over aan Roel. Voor volgend jaar maken we wel alvast een reisplan en boeken we ook alvast een aantal plekken. Dit scheelt veel onrust.

  • Rustmomenten

De eerste drie weken moest Roel werken. Toch plande ik mijn rustmomenten in. Zo ging ik met de jongste van 3 jaar samen liggen en konden de oudste drie samen spelen op de plek waar we stonden. Mijn jongste keek een filmpje en ik kon even slapen. Door duidelijke afspraken met de kinderen te maken ging dit echt heel goed. Duidelijkheid is echt de sleutel en dit vind ik stiekem nog vaak lastig. Mijn mama zijn was ook volop weer aan en hoe gek dat ook klinkt, ook hier moest ik weer aan wennen na een half jaar. Heel fijn en vertrouwd vond ik het, maar het vroeg veel van mijn hoofd. Nadat Roel klaar was met werken op een dag, nam hij de zorg over en had ik echt even de ruimte nodig om tot rust te komen. Ik lag er iedere dag ook vroeg in. De laatste twee weken vond ik echt fijner, allemaal vrij en het samen doen dat gaf meer rust.

  • Wennen en minimaal 3 dagen blijven

Iedere keer bij een nieuwe plek moest ik wennen aan de omgeving. Dit was lastig. Maar na samen rond te lopen en echt even de tijd te nemen voor mijzelf kon ik ook hier aarden. Daarom was voor mij minimaal drie dagen op een zelfde plek echt het allerfijnste!

  • Geen toeristische of minder toeristische plekken

Plekken die minder of niet toeristisch zijn die zochten wij op en dat was fijn. Soms viel het tegen en dan was het wel fijn dat we snel konden gaan. De kleine boerderijcampings waar niet meer als 10 campers staan die zijn echt het allerfijnste en ook zo leuk! Gemoedelijk en de kinderen speelde daar de hele dag. Een drukke camperstop daarentegen hebben we ook mee gemaakt. Nee daar was ik echt heel ongelukkig en blokkeerde ik.

  • Een zijn met de natuur

Wandelen in de natuur samen met ons gezin was heerlijk. Het waren de simpele dingen waar ik juist zo van genoot. Samen edelstenen zoeken bij een meertje of tijdens de wandeling op rotsen. Een kampvuurtje maken bij een plek waar het mag. Echt één zijn met de natuur en dat samen met de mensen waar ik het allermeeste van houd.

  • Vertrouw niet volledig op weerapps

En dan één met een knipoog; de weerapps zijn net zo voorspelbaar als mijn NAH proces. Verwacht je mooi weer gaat het donderen en soms andersom. Bijvoorbeeld wanneer je samen met je jongste zoon op een sup midden op een meer in een onweersbui terecht komt, terwijl op buienrader volop zon werd voorspeld. Avontuurgehalte tot de max en in paniek kon ik toch snel schakelen. Oerkracht van een moeder werkt nog, dat heb ik niet verleerd, haha!

  • Geef jezelf de tijd en doe wat goed voelt

Ik kon op vakantie echt mijzelf de tijd geven om te wennen. Er waren dingen die beter gingen dan verwacht. Zoals boodschappen bedenken en koken. Koken op recept gaat mij nog niet goed af omdat ik dan teveel moet nadenken en dat lukt mij niet, ben ik uren bezig en helemaal op daarna. Maar ik ontdekte dat het koken op gevoel mij heel goed af ging. Mijn koptelefoon erbij en een rustig muziekje op en daar genoot ik dan echt volop van, dat was ook een rust moment voor mij. Er gingen ook dingen die minder goed gingen als verwacht. Dit was iedere dag anders. Ik heb veel grenzen verlegd die goed uitpakte. Ben ook nog vaak over mijn grenzen heen gegaan die niet goed uitpakte en daar probeerde ik mijn les uit te halen. Op vakantie ging mij dat beter af dan thuis.

In onze eigen bubbel

Mijn hart heb ik echt weer gevoeld op deze reis. Thuis kwam ik bij iedere wandeling wel iemand tegen, met de vraag hoe het gaat, ging ik nog drie keer in de week revalideren oftewel alleen maar bezig met mijn hersenletsel. En dat maakt mij niet gelukkig. Deze reis zat vol met hobbels. We hebben vooral genoten van het samen zijn. Ik van het “anoniem” zijn en even niet bezig zijn met alleen maar hoe het gaat. Natuurlijk neem je het letsel mee op vakantie en is die iedere dag meer dan aanwezig. En toch was het fijn kon ik van de kleine momenten genieten en probeerde ik te leren van de slechte momenten. Bij de rest van ons gezin kwam er ook alles uit van de afgelopen tijd, er is veel gehuild, er is ook ruzie gemaakt, maar gelukkig is er vooral veel gelachen. Er is ook nog steeds veel verdriet in ons gezin en het verwerkingsproces is daarin begonnen. Maar hoe mooi dat wij dit echt samen konden doen in onze eigen bubbel en dat was de reis meer dan waard.

Meer zijn dan een hersenletsel

Deze reis was echt een geweldige ervaring, het buiten zijn in de natuur is voor mij sowieso fijn. Ik heb geleerd op reis dat ik meer ben dan een hersenletsel dat ik nog steeds een stukje van de “oude Romy” bij mij draag in een nieuw jasje. Ik heb mijn hart voelen kloppen en veel mooie inzichten gekregen. Ik voelde de rust en ruimte.

Thuiskomen

Thuiskomen valt me helaas nu wel zwaar, weg uit onze bubbel en terug in de realiteit. Ja de reis was ook onze realiteit in dat moment. Ik weet niet of ik moet bijkomen van de reis, of dat de confrontaties zwaar vallen, wij weg uit onze bubbel zijn of misschien een terugval? Ik ben tenslotte nog maar twee maanden weg bij het revalidatiecentrum.. En zoals ik op reis mijzelf de tijd heb gegeven om te wennen. Wil ik nu graag ook thuis mijzelf de tijd geven om te wennen en weer te beginnen met de puzzel van balans. Ik durf te vertrouwen dat ik mijn weg hierin vind.

Volgend jaar gaan wij weer op reis met alle lessen van dit jaar en hopelijk met nog meer wijsheid van de lessen van het leven.

Op reis heb ik mijn gevoel in een gedicht geschreven. Die komt binnenkort ook online hier op het platform.

Dankjewel voor het lezen en de kans om mijn verhaal hier te delen.

Veel Liefs Romy