Tag: Mindset

Ik ben niet mijn hersenletsel!

Gepubliceerd op door KestyEen reactie plaatsen

Door: Esmée van Berlo.

Je merkt pas hoe belangrijk je hersenen zijn wanneer je er beschadiging aan oploopt. Nee je ziet het (gelukkig) niet aan me, maar soms zou het zo fijn zijn als ik geen uitleg zou hoeven geven.

Onzichtbare restverschijnselen

Inmiddels weet ik dat ik niet de enige ben met ‘Niet Aangeboren Hersenletsel’, bij de meeste lotgenoten zie je het ook niet aan de buitenkant. Ik heb in mijn herstel veel gehad aan het contact met andere mensen die ook NAH hebben en dan met name over de onzichtbare restverschijnselen en praktische tips. Het voelt gewoon anders om op dat gelijkwaardig niveau je ervaring te delen. Iedereen in mijn omgeving doet enorm zijn best om me te begrijpen en ondersteunen. Maar iemand die het heeft weet als enige hoe het voelt om te leven met hersenletsel. Hoe het voelt om je bijna altijd moe te voelen, hoe het voelt als je ‘filter’ kapot is en alles op 100% sterkte binnen komt, hoe het voelt om een wattenhoofd te hebben en hoe het voelt om zoveel hoofdpijn te hebben. 

Ik was 29 toen ik samen met mijn man een ernstig ongeval kreeg in Bangkok en ik traumatisch hersenletsel opliep. Ons leven stond letterlijk op z’n kop. Ondanks dat ik er heel lang gewoon aan voorbij gegaan ben, heeft het mijn en ons hele leven veranderd. Eerst ga je door op adrenaline, dan kom je in ontkenning om vervolgens toch keihard tegen die muur te lopen en je er niet meer omheen kunt. Je hebt hersenletsel, punt. Die muur ben ook ik heel hard tegenaan gelopen. Ik raakte mijn baan kwijt, ik was mezelf kwijt, mijn toekomstperspectief. Mijn vriendinnen kochten huizen, werden geweldige mama’s en voor mijn gevoel was dat allemaal niet meer mogelijk.  

Hersenz

Na veel tranen, alleen zijn en sombere gevoelens ben ik begonnen aan de behandeling van Hersenz. Opeens zat ik zelf aan de andere kant van de tafel en was ik de cliënt. Ik kreeg rapportages over mezelf te lezen terwijl ik die rapportages eerder in mijn werk over ‘mijn’ jongeren schreef. Maar eigenlijk ging me dat best goed af, er was een bepaalde gelatenheid en ik had eindelijk het gevoel dat ik iets kon veranderen aan mijn situatie. 

In het hele UWV-traject wordt er zoveel voor jou als persoon beslist, je raakt de regie kwijt en als je die weer terug krijgt weet je eigenlijk niet meer wat je moet en wil. Na het gevoel een nummer te zijn, voelde ik me door de behandelaren en lotgenoten bij Hersenz weer een mens. 

Ik stond uitgebreid stil bij wat er gebeurd is in mijn leven. Dit had ik eerder ook wel gedaan door diverse therapieën zoals EMDR. Maar dit stil staan was anders, het was pijnlijk en verdrietig, maar het was nodig. Ik heb geleerd dat er een leven voor het letsel is en na het letsel, dat maakt ook dat ik anders kan kijken naar mijn leven nu. Tuurlijk sta ik ook nog stil bij hoe het vroeger was, maar ik durf ook te kijken naar waar ik nu sta. Ik hoop dit andere (jonge) mensen ook mee te kunnen geven in hun proces, wees een beetje lief voor jezelf en geef jezelf de tijd. 

Re-integratietraject

Na mijn behandeling ben ik een re-integratietraject ingegaan. Mijn grootste droom is altijd geweest om weer aan het werk te gaan, dat heeft me in het begin ook wel in de weg gestaan. Ik focuste me te veel op werk in plaats van mijn geestelijke en fysieke gezondheid.  

In dat re-integratietraject komen er ontzettend veel vragen op je af; wat wil je, wat kun je, wat vind je leuk? Daarnaast moet ook passen dat datgene wat je wil en leuk vindt, ook passend is met hoe de situatie nu is. Ik vond dit ontzettend moeilijk. Ik zag vooral beren op de weg, want ik kan misschien wel veel maar ik zag ook dat ik veel ‘beperkingen’ had. Het moet niet te lang rijden zijn, ik moet tussen afspraken niet veel onderweg zijn, het moet prikkelarm zijn, en ga zo maar door. Achteraf gezien had ik op dit punt graag met mensen gesproken die ook weer op zoek zijn gegaan naar werk na hun letsel en met restverschijnselen. Delen met anderen die in dezelfde situatie hebben gezeten had misschien verlichtend kunnen werken maar ook hoop kunnen geven door succesverhalen te horen. Ik hoop andere mensen ook te kunnen inspireren dat je leven niet stopt na het letsel. 

Solliciteren

Ik schreef op advies van mijn coach verschillende sollicitatiebrieven en werd tot mijn verbazing ook nog uitgenodigd op gesprek. Toen ik op gesprek kwam werd er opgemerkt dat ik veerkracht had, ik kreeg de feedback dat ze me sterk vonden maar uiteindelijk werd ik afgewezen op mijn kwetsbaarheid. Want hersenletsel, dat zie je niet, hoe gaat zich dat verder ontwikkelen in je baan was vooral de vraag. 

Ik had steeds meer het gevoel dat het niet ging lukken en ik niet een baan meer kon vinden die bij mijn nieuwe ik past. Fysiek was ik op dat moment op mijn sterkst, ik deed veel aan hardlopen tijdens corona, en verlegde hierin flink mijn grenzen. Sport was en is nog steeds mijn uitlaatklep. In mijn behandeling heb ik geleerd dat je kunt spreken van cognitieve vermoeidheid of fysieke vermoeidheid en dat bewegen mij soms uit die cognitieve vermoeidheid kan halen.

Ik had een fijne band met mijn thuisbehandelaar van Hersenz en zij tipte mij op een gegeven moment op een vacature. Ik kende deze organisatie niet, maar de inhoud sprak me aan. Het is een stichting die staat voor een gemeenschap waarin iedereen kan meedoen. Ik heb geschreven op de vacature en mocht uiteindelijk op gesprek komen. In dit gesprek werd geen een keer gevraagd naar mijn restverschijnselen. Ik kan me nog goed herinneren dat ik me afvroeg of ze wel onthouden hadden dat ik hersenletsel heb?! Na dit gesprek kreeg ik opnieuw te horen dat ze de vacature niet passend vonden voor mij, het zou te kwetsbaar zijn om in mijn situatie een dergelijk project op te pakken. Mijn ervaringen eerder waren dat het daar dan op hield, maar dat was nu anders. Ze boden me een werkervaringsplek aan en hadden daarbij een project in gedachte voor mij. 

Van werkervaringsplek naar…

Dit aanbod greep ik natuurlijk met twee handen aan en wat heb ik lopen worstelen met mezelf. Ik ging aan de slag met een project dat zich richt op het beter bekend maken van een van de pijlers van de informele zorg; het lotgenotencontact! Ik had het gevoel dat ik eindelijk ‘gebruik’ kon maken van de ervaring die ik op had gedaan en dit mooi kon koppelen aan mijn opleidingsachtergrond (Social Work). Maar grenzen stellen en bewaken werd opeens enorm op scherp gezet. Ik wilde me graag bewijzen en ik wilde graag laten zien dat ik het kon.

Ruim 5 maanden heb ik mogen oefenen met het opbouwen van uren. Ik had alle vrijheid om dit (onder coaching van mijn re-integratiecoach en leidinggevende) te doen. Ik ben enorm betrouwbaar dus ik zorgde ook dat ik alle uren maakte die ik (van mezelf) moest maken. 

Ik voelde me er op mijn plek, ik werd gewaardeerd, ik deed weer mee en kon iets betekenen voor een ander. Als kers op de taart kreeg ik een contract aangeboden en mocht ik blijven. Inmiddels heb ik een vast contract, en nee ik heb geen fulltimebaan, maar ik heb een baan aangepast op mijn huidige mogelijkheden en dat zijn er genoeg!

Ga uit van realistische dromen!

Het ongeluk is inmiddels ruim 5 jaar geleden, ik word er nog steeds dagelijks mee geconfronteerd. Maar ik heb geleerd dat alles makkelijker wordt als je uitgaat van wat je (realistische) dromen zijn en wat je graag wil in plaats van alles wat er niet meer kan. Ook ik heb mijn verdrietige, laat me maar even met rust, momenten. Momenten waarop ik enorm boos kan zijn op die taxichauffeur in Bangkok en laat dat dan ook toe. Om daarna mijn energie weer in zaken te steken waar ik wél invloed op heb; dingen en mensen die mij gelukkig maken in het leven.

Ik ben Esmée en ik heb hersenletsel, maar ik bén het niet! 

NAH bucketlist

Gepubliceerd op door fennievdvaartEen reactie plaatsen

Jullie hebben het misschien al regelmatig voorbij zien komen inmiddels van mij op Instagram: mijn NAH bucketlist: een lijst met dingen die ik allemaal weer wilde kunnen, nu ik NAH heb. In eerste instantie kon ik die dus niet en door het opstellen van deze NAH bucketlist werden het allemaal kleine doelen. Hieronder deel ik hier meer over.

Tijdens mijn herstel heb ik best zeer sombere periodes gekend waarin ik dacht: Dit komt nooit meer goed. Misschien herken je dat? Of zit je daar nu ook? In mijn gedachten begon ik voor het eerst negatief te denken. Dit kan ik niet meer en dat en zo somde ik van alles op. Daarbij viel ik best in een negatieve spiraal.

Zwart gat

Ik heb ooit een zwart gat gekend in mijn jeugd, waarvan ik mij zelf beloofd had daar nooit meer te komen. Ik kwam daar aardig in de buurt in deze periode van mijn bloeding en daarom kon ik gelukkig mijn positiviteit hervinden. Ik draaide het om. Alle dingen op die lijst van opsomming wat ik niet meer kon, waren nu doelen wat ik wel wilde halen! Doelen stellen was sowieso belangrijk tijdens de revalidatie omdat het je in je ritme houdt en je werkt ergens naar toe. Enige grote gevaar is dat je met NAH best grote kans hebt dat je je doel niet haalt zoals jij verwacht. De kunst is om jezelf te belonen op een andere manier. Oké die ene kilometer lopen is niet gelukt, maar ik heb wel gelopen vandaag! Je zult zien dat je op deze manier je mindset aan het veranderen bent en dat je je verwachting kunt bijstellen. Dat je net zo trots kan zijn omdat die ombuiging misschien nog wel belangrijker is dan het eindresultaat. Op die manier ben ik deze zware periode door gekomen. En geloof me daar moest ik ook echt meerdere malen over struikelen.

Jouw NAH bucketlist

Mijn tips voor jouw lijstje om te beginnen is: hou het klein. Houdt het eerst bij de basis. Kijk eens wat jou thuis al aan prikkels brengt en start daar. Bij mij was dit zelfs zo groot al want ik moest mijn lichaam eerst weer opnieuw resetten. Dit had ik ook niet door want je normale lijn van het leven loopt daarbij gewoon door. Het was dus een kunst om mijn lichaam en het leven thuis als eerste in balans te krijgen. Hou het klein dus.

Wat we vaak doen als voorbeeld is: Ik wil vandaag de fysio oefeningen kunnen doen en over een maand wil ik kunnen lopen. Door het kleiner te maken is je doel beter te bereiken. Vandaag ga ik een stukje lopen, twee stappen of 500 m. Het maakt niet uit als ik maar loop. Ik merkte namelijk best vaak hoe groot we het zelf maken en wat we verwachten van ons zelf. Als een doel niet lukt, wil niet zeggen dat het helemaal niet kan. Het kan anders als jij hem anders maakt. En zo werd mijn lijstje van klein naar groot en uiteindelijk heb ik de grootste dingen weer gedaan. En ik blijf hem uitbreiden, want uiteraard smaakt het naar meer en is het bijna een wedstrijdje geworden om te kijken of ik toch nog een stapje hoger kan. Het geeft mij in elk geval veel voldoening en ik hoop dit zo door te geven aan iemand die dit nodig heeft.

Positiviteit inprenten

Wat mij ook erg hielp zijn van die mood/motto/quote zinnetjes die je misschien wel regelmatig op de socials tegen komt. In het revalideren en herstellen heeft mij deze zin zo geholpen: Verlies nooit de hoop wanneer deze verloren lijkt maar kijk altijd naar die ene reden waarom iets wel kan!

Misschien helpt dit jou ook! Het helpt erg om zo’n zinnetje in te prenten of elke dag te lezen. Schrijf hem op en plak hem bijv op je spiegel zodat je elke dag al positief begint.

Mocht je ook een lijstje beginnen of iets hebben aan deze blog. Super! Ik wens je heel veel succes en laat me vooral weten of het helpt.

Fennie vd Vaart

Je kunt heel makkelijk een lijstje maken in je telefoon. Dit is een deel van mijn lijstje. Het makkelijke is dat je hem kan afvinken wanneer je zelf vind dat je geslaagd bent zonder daar bijv een tijd of aantal km aan te verbinden 😊. Hier kun je later weer een doel van maken zoals ik met lopen heb gedaan. Ik wilde eerst kunnen lopen zonder te zwalken en duizeligheid te voelen en later wilde ik dat met 5 km kunnen.

Rouw bij NAH

Gepubliceerd op door Kesty1 reactie

Door: Lianne.

Graag deel ik hierbij mijn verhaal over bewustwording, acceptatie, verdriet en hoop over mijn leven met NAH.

Verdriet

Eerder was er het verdriet dat ik niet meer kon werken. Opluchting ook, omdat het niet meer hoefde. Want het ging echt niet meer. Ik heb al die jaren gedacht dat het wel weer beter zou worden, als ik maar mijn best deed en als ik het maar de tijd gaf. Volgend jaar zou ik ècht wel weer meer kunnen.

Tijdens een weekje weg in Nederland, terwijl ik oververmoeid en overprikkeld ‘s avonds huilend op de bank zat, kwam er meer. Telkens als ik oververmoeid was, kwamen de tranen en de somberheid. Verder was er niets aan de hand, echt niet hoor… het kwam gewoon door de vermoeidheid.

Hopeloos werd ik ervan, nu al jaren probeerde ik er het beste van te maken. En toch steeds weer onderuit, te ver gegaan. Moedeloos. Op dit soort momenten vroeg ik me af of ik mijn leven het wel waard vind. Want wat is het vaak een worsteling. Op de tweede huilavond huilde mijn vriend mee. Ik besloot daarna hulp te zoeken bij een coach.

Hulp van een coach

Een paar weken later vroeg ze me: heb je het eigenlijk wel geaccepteerd? Ik antwoordde twijfelend, want hoe accepteer je zoiets, als je nog zo veel wilt in het leven. Zo veel dingen die eigenlijk niet kunnen?

Reizen, grote avonturen, zelfstandig zijn, vrienden zèlf opzoeken, kind(eren) krijgen en er dan nog voor zorgen ook.

In de weken en maanden die volgden kwam er meer verdriet. Al jaren stellen we onze dromen uit, want als ik het maar de tijd geef, of als ik maar ‘x’ beter doe of als ik dat maar probeer, dan word ik wel weer de oude of in ieder geval beter dan nu.

Wat nou als het niet beter wordt dan dit, vind ik mijn leven het dan nog wel waard?

Oude dromen loslaten

Onze oude dromen loslaten gaat gepaard met een hoop tranen, nachtelijke kopjes thee op de bank en praten. Van kijken wat er niet meer gaat, verandert het langzaam naar kijken wat nog wel kan en welke aanpassingen er nodig zijn. Samen maken we langzaam nieuwe dromen.

Allebei hebben we dagen dat we het liefste onder de dekens kruipen en de wereld buiten willen sluiten. Dat ik helemaal nergens zin in heb en dat alles te veel moeite lijkt. Vooral doorgaan met de normale dingen voelt soms zo: “wat heeft het allemaal voor zin, wat doet het ertoe?”.
Soms helpt huilen en praten, op andere momenten is het fijn om er even niet mee bezig te zijn en helpt afleiding. Toch maar de gewone dingen doen, want meestal voel je je later weer een beetje minder verdrietig en boos en voelt alles weer wat minder zinloos.

Soms denk ik dat ik het verdriet wel “gehad” heb. Dat het wel klaar is, maar dan volgt er weer een middag met heel veel druipende wang tranen, woede, frustratie en nog meer verdriet. 

Focus op dat wat nog WEL kan

De onzekerheid is ook heel moeilijk, maar ik probeer maar uit te gaan van wat er nu is en wat ik nu kan.
Van een ‘het wordt wel weer beter’, denken we nu langzaam, we zullen het hier mee moeten doen, maar als het beter wordt is dat fijn. Ik hoop toch zeker wel een beetje op verbetering, maar ik ga er niet meer van uit. En als het beter wordt, dan zien we dat wel weer.

Langzaam begin ik te geloven dat we zo ook een goed leven kunnen hebben, al is dat (heel) anders dan we hadden gedacht.

We zijn er nog niet, maar we komen er wel.

Het heeft bijna 7 jaar geduurd, maar dan heb je ook wel wat.

Wie herkent mijn verhaal? Hoe was jouw reis richting acceptatie?

Winactie prikkelarme dagplanner

Gepubliceerd op door KestyEen reactie plaatsen

Gister kon je in de gastblog van Stefanie lezen wat de voordelen kunnen zijn van het plannen van je dagen. Stefanie ontwerpt prikkelarme planners met haar bedrijf Planjeweek.nl.

En vandaag start de winactie voor een van de meest succesvolle planners uit haar assortiment: het A4 planblok!

Dit fijne scheurblok is bewust zo rustig mogelijk ontworpen zodat je zo min mogelijk wordt afgeleid door prikkels. Deze planner is speciaal gemaakt voor mensen die minder goed tegen prikkels kunnen of prikkels willen beperken. Zoals bij bijvoorbeeld hersenletsel. Het papier dat gebruikt is voor deze scheurblokken is crèmekleurig biotop papier. En nog duurzaam ook want het is FSC-gecertificeerd! Dit papier kijkt rustiger dan wit en is zachter voor de ogen. Zo is er aan alles gedacht en is dit scheurblok klaar om jouw allerfijnste hulpmiddel te worden.

Formaat is A4 staand en het blok bevat 50 vellen. De vellen zijn afscheurbaar.

De actie loopt vanaf vandaag tot en met vrijdag 3 februari 12.00 uur. Dan trekken we een winnaar en met een beetje geluk heb je de planner dan dit weekend nog in huis, als jij de gelukkige bent natuurlijk. Bestellen kan natuurlijk ook als je niet gewonnen hebt, op de website van Stefanie.

Hoe doe je mee?

Meedoen is simpel. Daar houden we van. Geen ingewikkelde toestanden of verplichtingen. Als je de post liked op Insta of Facebook en aangeeft in de comments dat je mee wilt doen en voor wie en waarom je de planner wilt winnen, is dat voldoende. Uiteraard mag je ook voor jezelf meedoen! We mogen allemaal wel eens wat liever voor onszelf zijn, dus meedoen voor jezelf is zeker een goed idee ook!

De winnaar wordt bekend gemaakt via de Instagram stories. Ben jij de winnaar dan merk je dat dus vanzelf. We vragen je dan om je adres via dm toe te sturen en Stefanie zorgt er dan voor dat de planner zo snel mogelijk naar je op weg is. Hoe leuk is dat?!

Planjeweek.nl

Op de website van Stefanie, vind je nog veel meer handige producten op het gebied van plannen. Ook staan er blogs en heeft ze ook handige planvoorbeelden op de site staan net als een stappenplan. Zeker de moeite waard om een kijkje te nemen, als plannen voor jou nog lastig is bijvoorbeeld en je dit wel graag beter wilt kunnen.

Veel succes voor degenen die mee doen!




Meer rust in je hoofd en lijf door het maken van een goede planning

Gepubliceerd op door KestyEen reactie plaatsen

Gastblog door: Stefanie Kooter – Hogendoorn.

Stefanie ontwerpt prikkelarme dag-en weekplanners en is eigenaar van planjeweek.nl.

Klinkt dat als iets waar je alleen maar van kunt dromen? Zou je graag meer rust, overzicht en structuur willen ervaren in je dagelijks leven? Dan is deze blog wellicht voor jou heel interessant. Hierin vertel ik je namelijk graag meer over wat een goede planning voor jou kan doen. 

Een goede planning is voor veel mensen heel belangrijk. In het bedrijfsleven is het essentieel om geen afspraken te vergeten en overzicht te houden op alles wat er gedaan moet worden. Ook voor je persoonlijke leven is het fijn om te weten wanneer je wat moet doen. Je kunt dit bijhouden in een agenda natuurlijk, maar een planner gaat hier net een stapje verder in. Een planner helpt jou namelijk om je dagbesteding in kaart te brengen en je energie te kunnen verdelen over de dag of week. Een goede planning kan daarnaast ook op een positieve manier confronterend zijn. Je hebt tenslotte maar 24 uur in een dag en juist door een planning te maken, kun je al heel snel zien of je te veel of juist te weinig voor de dag bedacht hebt om te doen.

Plannen maakt het verschil

In de afgelopen jaren waarin ik zelf (prikkelarme) planners ontwikkel en in contact kom met de liefste klanten, kom ik er steeds meer en meer achter dat juist voor mensen met een aandoening, beperking of ziektebeeld, het plannen van hun dagelijks leven écht een verschil kan maken. Ik denk dat juist deze mensen extra behoefte hebben aan een manier om makkelijker en met een rustiger gevoel door de dagen te komen. De grootste uitdaging rondom plannen is hoogstwaarschijnlijk het creëren van een goed ritme en een fijne structuur die vol te houden is, op goede maar juist ook op de slechte dagen. Vooral de slechte dagen zijn natuurlijk moeilijk te voorspellen en daardoor kan het starten met plannen misschien bij voorbaat al voelen als een onnozele en niet vol te houden gewoonte.

Maar ook als niet iedere dag hetzelfde is of kan zijn, kan een planning uitkomst bieden. Júist dan, denk ik. Omdat een planning juist moet zorgen voor rust en flexibiliteit, in tegenstelling tot wat veel mensen denken dat een planning je hele dag ‘vast’ zet. Maar door duidelijkheid te scheppenen je hoofd een fijn hulpmiddel te bieden, geeft het juist veel rust. Dit is eigenlijk echt iets wat je het beste gewoon zelf kunt ervaren.

Hoe kan plannen jou helpen?

Vooral door het creëren van meer rust! Rust in je hoofd (alleen al door het opschrijven van alles wat er in jouw hoofd zit) en met name je lijf, omdat bij veel mensen de onrust ergens in je lijf vast gaat zitten. Ik heb bijvoorbeeld jarenlang last gehad van heftige hartkloppingen en mede door te gaan plannen (de goede dingen plannen uiteraard, zoals meer bewegen en een beter slaapritme) is dit uiteindelijk veel minder geworden. Natuurlijk zijn er nog meer voordelen die je kunt ervaren zodra je een goede planning gaat aanhouden. Hieronder som ik de belangrijkste voor je op.

  • Overzicht. Op je dag en week en wat er allemaal gaat gebeuren. Dit overzicht geeft je rust en ook een houvast.
  • Een fijn hulpmiddel voor je energieverdeling. In een planning kun je jouw beschikbare energie (en energiegevers- en nemers) zó verdelen dat je het meeste uit jouw dag en beschikbare energie kan halen.
  • Flexibiliteit. Naast dat je precies weet wanneer je wel en geen tijd/energie over hebt, geeft een planning jou ook flexibiliteit. Je kunt je planning namelijk altijd aanpassen als jij dat wilt.
  • Efficiënter taken uitvoeren. Doordat je weet wanneer je iets gaat doen en hoelang dit gaat duren, kun je je beter concentreren op de taak. Zonder steeds het gevoel te hebben dat er nog zoveel andere dingen moeten gebeuren.
  • Inzicht in patronen. Dit kan een confronterende zijn, maar daardoor des te belangrijk! Je leert jezelf en je valkuilen wat beter kennen en kunt hier vervolgens iets mee doen.

Je wilt plannen een kans geven, maar hoe start je?

Wat leuk als je wilt gaan kijken of plannen iets voor je is! Ik geef je graag hieronder wat tips en een beknopt stappenplan zodat je hopelijk al een goede start kunt maken.

Tip 1: kies een planner die bij jou past.

Het kan nog een hele zoektocht zijn om een voor jou passende planner te vinden tussen al dat aanbod. Kies een planner die bij jouw wensen, situatie en budget past. Voor mensen met hersenletsel zijn veel prikkels niet fijn, speciaal voor deze doelgroep heb ik daarom prikkelarme planners ontwikkeld. Maar of je nu bij mij of ergens anders besteld: het belangrijkste is dat jij jouw planner een fijn hulpmiddel vindt. Je kunt ook eerst starten op een leeg blaadje als deze zoektocht teveel energie kost (wat ik mij ook heel goed voor kan stellen!).

Tip 2: begin bij het begin.

Starten met plannen kan heel overweldigend zijn. Je hebt een groot leeg vel voor je neus en daar moet je iets mee van jezelf. Begin daarom bij het begin en houd het klein. Je kunt je planning gaandeweg altijd nog iets uitbreiden of specifieker maken. En je zult tenslotte ook tegen dingen aan gaan lopen die wel of niet voor jou werken, maar daar kom je allemaal pas later achter. 

Begin dus bij het begin en houd bij voorkeur deze categorieën en volgorde aan om mee te starten:

  1. Slaaptijden. Noteer eerst je slaaptijden. Schrijf op hoe laat je wakker wordt en naar bed gaat.
  2. Eetmomenten. Plan nu de momenten in waarop je ontbijt, luncht en avondeten nuttigt. Je kunt hier ook meteen bijschrijven hoelaat je wilt beginnen met koken. Ook het doen van de afwas of het inruimen van de vaatwasser kun je meteen na het avondeten inplannen of op een ander moment waarop je dit doet.
  3. Afspraken en praktische zaken die vast staan. Welke afspraken komen bij jou regelmatig terug en welke losse afspraken staan nu al in je agenda? Werk je misschien een paar uur of bepaalde dagen in de week? Schrijf alle zaken op die voor jou praktisch vast staan en waar je omheen moet plannen. 

Als je deze stappen hebt gevolgd zie je dat je al een aardige basis hebt neergezet. De ruimte die is overgebleven vul je verder naar eigen behoefte in. Denk aan tijd voor jezelf, lekker hobby’en, afspreken met vrienden of familie, tijd met je eventuele partner en/of gezin, het huishouden, boodschappen doen, sport en bewegen of het uitlaten van de hond.

Tip 3: Bouw langzaam op en wees niet te streng voor jezelf

Je hoeft niet heel jouw planning meteen al perfect neer te zetten. Wees hierin niet te streng voor jezelf en durf ook foutjes te maken. Door in ieder geval de basis al voor jezelf neer te zetten, kun je wennen aan het plannen en dit steeds verder uitbouwen. Net als bij iedere andere nieuwe gewoonte is ook dit een kwestie van volhouden en jezelf herpakken als dat nodig is. Houd jezelf gemotiveerd en bedenk: jij kunt dit! Maak je planning desnoods samen met iemand of vraag een ander jou te helpen je aan je planning te houden. En vergeet niet dat er echt geen man overboord is als het eens een dagje niet helemaal lukt om je planning op te volgen. Morgen is er weer een nieuwe dag met nieuwe kansen!

Ik wens je heel veel succes en vooral ook veel plezier bij het integreren van meer rust en overzicht in je leven!

De Lichtpuntjes Challenge 2023: Doe je mee? Start 8 jan!

Gepubliceerd op door KestyEen reactie plaatsen

Door: Kesty van Ree

Het nieuwe jaar is weer gestart. Veel van ons zullen bij moeten komen van de drukke decembermaand. Ikzelf wel in ieder geval. Het was misschien voor sommigen van jullie ook wel confronterend, zeker als je nog niet zo lang hersenletsel hebt. Dat je niet meer alles kon zoals voorheen tijdens de feestdagen. Voor mij geldt dat zeker. Ik hou mijn kerstdagen bewust veel rustiger en doe vaak 1 dag met familie en de rest met ons drietjes. Oud en nieuw vieren we al een aantal jaar in een vuurwerkvrije omgeving, voor mij maar ook voor de hond en dat bevalt ons heel erg goed.

Om het nieuwe jaar goed te starten, gaan we hier bij Platform NAH de Lichtpuntjes Challenge starten!

Het bijhouden van de mooie momenten in je leven, zorgt ervoor dat je positiever in het leven staat. Genieten van de kleine dingen, de dingen van alledag, maken dat je meer focust op dat wat er toe doet en meer vandaag leeft, in het moment, in plaats van in het verleden of in de toekomst. 

Leven in het moment is praktisch gezien ook het meest handige, aangezien dat het enige leven is wat je hebt en aangezien je nu leeft. Leven in het verleden is al helemaal niet handig, omdat je daar niets meer aan kunt veranderen, mocht je dat willen. Dus de uitdaging is, leef in het hier en nu en geniet van alles wat er op je pad komt en wat je meemaakt, elke dag weer. 

Dat klinkt makkelijker dan het is, weet ik uit ervaring. Maar ook voor mij heel belangrijk, omdat de ‘vorm van de dag’, soms nog steeds niet echt te voorspellen is. Ik kan heel moe opstaan of toch met wat energie en zin om wat te ondernemen. Luisteren naar mijn lichaam is essentieel, dus leven in het hier en nu ook. Het schijnt echt dat als je lichtpuntjes bij gaat houden, dagelijks, je meer mindful gaat leven. Meer in het moment, meer vandaag, je meer bewust wordt van kleine dingen en daar ook meer van kan genieten.

Daarom de Lichtpuntjes challenge 2023!

Wat houdt de challenge in?

  • 10 dagen lang gaan we elke dag bijhouden wat onze lichtpuntjes van die dag waren.
  • Je kunt ze noteren in een mooi notitieboekje en er echt even de tijd voor nemen om ze te ontdekken en benoemen.
  • Vervolgens, komt er tijdens de challenge elke dag een post online, waaronder je jouw top 3 lichtpuntjes van die dag kunt delen. Zowel in de Facebook groep als op de Instagram pagina.
  • Door het delen van onze lichtpuntjes inspireren we elkaar en ga je misschien zelf ook nog wel meer lichtpuntjes ervaren in je dag. Hoe mooi zou dat zijn?!
  • Start: aanstaande zondag 8 januari
  • Einde: dinsdag 17 januari

Wat heb je nodig om mee te doen?

  • Een klein notitieboekje / in je telefoon noteren kan ook. 
  • Een pen of potlood.
  • 5 minuten per dag om even rustig te schrijven.

Waarom zou je meedoen?

  • Omdat je moeite hebt om te genieten van de gewone dingen in het leven
  • Omdat je veel terugkijkt in je leven naar hoe het vroeger was.
  • Omdat je altijd plannen aan het maken bent voor de toekomst.
  • Omdat de dagen aan je voorbij vliegen en je je soms afvraagt wat een dag je gebracht heeft.
  • Omdat je benieuwd bent of dit ook voor jou gaat werken? Om meer te leven in het hier en nu en meer te genieten van de kleine dingen. (Net als ik).

Waarom 10 dagen?

Omdat blijkt uit studies dat 10 dagen redelijk te overzien is en net lang genoeg om te merken of het iets voor je is om langer mee door te gaan.

Lijkt het je leuk? Doe dan gezellig mee! Voor jezelf, of in onze Facebook groep of op onze Instagram account. Na de challenge laat ik jullie uiteraard weten wat mijn ervaringen zijn! 

Lichtpuntjes van vandaag: heerlijk ontspannen start van de dag met yoga, een blije hond die ontspannen aan de lijn liep (en ik dus ook) en een kind dat weer zin heeft in school! Een mooi startsein van mijn lichtpuntjes challenge!

Veel plezier als je de uitdaging ook aangaat & ik lees jouw lichtpuntjes graag in onze Facebook groep of op onze Instagram pagina.