Ineke: Wat is dan precies NAH in het gezin? 


Door: Ineke Wiedijk

Ik merkte dat behalve het wennen was voor mezelf, de nieuwe ik, het voor ons als gezin ook wennen was. Allemaal je plekje weer opnieuw vinden. Ik was veranderd, iets feller in reacties, minder belastbaar, maar evengoed proberen weer als vanouds verder te gaan. Dat ging niet. In onze relatie niet, als moeder niet, het werk stagneerde, gezondheid moest nog herstellen. Dat liep vast, ik liep vast. Daar zit je dan dus wel mee, in een jong gezin. Ik was 36, getrouwd en onze dochter 2,5 jaar jong. Nu was Amber al gewend twee dagen in de week naar de gastouder te gaan, en 1 ochtend psz, ivm ons werk. Vanaf mijn ziekenhuisopname, hebben we dat gewoon door laten gaan. Dat betekende voor mij, toen mijn man weer ging werken, om de dag even stilte in huis, om weer te kunnen opladen. Vanaf 4 jaar werd dat vervangen door de schooldagen. Zo werd het praktisch iets behapbaarder.

Therapie

Toen las ik over de NAH poli van Heliomare Wijk aan Zee, en ging met aangevraagde verwijzing, naar hen toe. Maakte mij even niet uit qua reistijd, maar ik voelde me daar op mijn plek. Zij hadden de expertise, namen ook het gezin erin mee, ik had daar echt een passend project, en aansluitend ging ik door met Hersenz. Dat was ook inclusief thuisbegeleiding. En zo een goede stap naar omgaan met NAH in de gezinssituatie. Ondertussen met veel omweg de IVA toegewezen gekregen. Nu kon ‘ik’ echt mezelf verder ontwikkelen.

Wat NAH voor ons als gezin betekent

Maar wat betekent het nu voor ons….. ten eerste voor ons persoonlijk als gezin, dat we met ons drietjes blijven, hormoonwerk werd absoluut afgeraden, zowel de fertiliteitsbehandelingen als zwangerschap zelve. Dat was wel echt even een pittige aanpassing op ons gezinsbeeld. Al wist ik, dat ik tegelijkertijd mijn handen en hoofd vol had aan deze meid, met alle liefde natuurlijk. Ik weet dat ik daardoor minder ‘over’ heb voor onze volwassen relatie, gesprekken gaan niet altijd soepel en ik trek vaker mijn eigen plan om het vol te houden. Daar hebben we nu een soort berusting in. Hulp in de huishouding haalt de druk er wat vanaf, al groeit onze dochter dan wel met deze ‘luxe’ op, dat is dan maar zo. 

Wat betekent NAH bij ons in de opvoeding?

 In de opvoeding ben ik continu in de spagaat, wat ‘hoort’ en wat red ik, al houd ik me wel voor dat alles in liefde gebeurd, we fysiek en psychisch een veilig thuis hebben. We zijn een rustig gezin, minder outgoing en niet zo grote sociale kring, maar wat we ondernemen betekent veel voor ons. Geen drukke sportweekenden mogelijk, maar kleinere individuele sportvormen om dat te kunnen bolwerken. Mijn man werkt onregelmatig en ik heb geen eigen auto/rij niet meer. Dus kost ook weer extra energie om zulke dingen te regelen.

Omdat ik al zoveel thuis ben, en ‘beschikbaar’ natuurlijk, gaan we ook wel de langere vrije weekenden samen weg, Amber en ik. Vind ze erg leuk en kan ik ook van genieten.

Wat betekent NAH voor onze vakanties?

Verre, zonnige vakanties, verruilden we voor campings in Nederland, wat voor mij dan wel een leuke uitdaging werd om dan wel de vetste campings uit te zoeken. En liever vaker en korter. 

Sinds verleden jaar oriënteren we ons op vakanties naar het noorden, natuur en ruimte, in de wat rustigere meivakantie. Dat betekent aan de ene kant, dus wel aangepast op mijn NAH, maar ook weer nieuwe avonturen op een andere manier. En op die wijze leven we nu meer. Net even anders…… 

ME-time geeft mij lucht 

Wat mij lucht geeft in mijn leven, is de mogelijkheden die mijn ‘vrije tijd’ mij geven om er geheel te kunnen zijn voor mijn dochter, af te spreken met vriendinnen of voor de hobby, en vooral te kunnen genieten en tijd te nemen voor het voorbereiden van mooie reizen met ons gezin. Met als kanttekening natuurlijk, dit alles binnen mijn mogelijkheden. En dat is voor nu genoeg.

In welke opzichten heeft NAH jouw gezinsleven veranderd?

Wanneer het oke is…om je niet oke te voelen

Door: Ineke Wiedijk.

Vandaag een blog over het bereiken van een soort rustpunt in je NAH reis. Hier hoe Ineke dat ervaart.

‘ Het rustpunt wanneer je jezelf hebt leren kennen na een opgelopen NAH. Wat is je nieuwe grens en waar bereik je die, of nog sterker; hoe voorkom je eroverheen te duikelen. En wat pas je toe in je dagelijks leven, om dat te bereiken. Daar vind je je rustpunt. Tenminste ik’.

Jouw eigen manier

Want met NAH kun je nog heel veel, maar op jouw eigen manier. En eigenlijk heeft iedereen een ‘eigen manier’, maar door ‘moeten’, ‘willen’ en ‘verwachtingen’, verkleint dat stemmetje in je achterhoofd, is ook mijn ervaring. Raakt het zoek. En gaan mensen met hersenletsel vaak mee in de sneltrein van de samenleving. Ook ik.

Na mijn CVA is dat vanzelfsprekende, automatische leven, we hadden een heel fijn leven hoor en daar was absoluut niks mis mee, weggevaagd en gaat het nu allemaal heel bewust en gevoelig. En daardoor een stukje trager.

Frustrerend proces

Om jezelf zo af te remmen en vooral om jezelf te ‘voelen’ is een enorm beangstigend en frustrerend proces. Waar je helemaal doorheen moet.

En helaas herhaalt dit proces zich nog vaak bij veranderingen en overbelasting. Maar dan met het vertrouwen dat je een beetje je pad terug weet te vinden, het pad naar die rust.

Een levenslang proces. Naar een mindful leven.

“Maar hee; ik ben ook weleens moe”……

Ik ben nu 45, heb een heerlijk gezin en mijn eigen leven komt nu een beetje in vorm, op mijn manier. En dat is okee!

Heb jij jouw rustpunt in je NAH reis al bereikt / ontdekt?

Life changing

Door: Ineke Wiedijk

Mijn leven met NAH, speelt zich nu vooral af als moeder/thuismanager. Met heel veel liefde. Mijn gezin is alles.

Van werkende leven

Nu denk ik soms wel eens hoor, voor het werkende leven zijn opties wanneer je verder moet met een chronische beperking. Maar wat voor je thuissituatie. Ik vond mijn werk juist vaak een fijne plek om even geen mama te zijn, mijn eigen ding te doen. Dat was mijn Ineke-leven.
En vond ik de dagen vollop thuis al best heel pittig. Met een jong gezin.

Naar een leven vooral thuis

Maar nu. Nu is dat mijn leven. En heb ik er meer dan genoeg aan. En ik weet, ik maak weinig gebruik van oppas, extra hulp etc. Omdat ik vind dat ik dit in ieder geval nog moet kunnen. En angst voor oordelen dat ik niet voor mijn kind kan zorgen. Dat zijn wel verhalen van lotgenoten die ik heb gehoord.

Met vallen en opstaan, voornamelijk ook doorgaan, heb ik in het jonge-gezin-fase mijn weg gevonden.

Nieuwe fase

Maar nu gaan we langzamerhand, een nieuwe fase in. Onze dochter in de bovenbouw, langzamerhand scholen bekijken, lichtelijk aan het puberen, ik merk dat ik hierin flink moet gaan schakelen. En dat is weer even buiten de comfortzone. Voor iedere ouder natuurlijk. Maar met NAH kost ook dat weer net even wat meer energie.

En langzaamaan wat meer tijd voor mijn eigen ontwikkeling krijgen. Ook dat is een soort van nieuw.

Heb jij dat ook dat je veranderingen meer aanvoelt en er wat moeite mee hebt?

Mijn ervaring met de De PRET strategie

Door: Ineke Wiedijk

De PRET strategie. Deze methode heb ik uitgebreid behandeld en beoefend bij de training van Hersenz.
Bij de module over verdelen van de energie, maar ook bij Aandacht en geheugen, Plannen en Organiseren.

Waar staat PRET voor?

P: Pauzeren
Op tijd inzien wanneer je moet stoppen. Je grenzen leren kennen. Spanning en ontspanning in balans brengen.

R: Rustige omgeving
In verband met snelle afleidbaarheid muziek, radio en tv uit tijdens het lezen of een gesprek voeren. Zorg ook voor een rustige inrichting van de kamer.

E: Eén ding tegelijk
Concentreer je op elke handeling. Zet bewust koffie en voer niet ondertussen een gesprek.

T: Tempo aanpassen
Pas je tempo aan de nieuwe situatie aan. Het heeft geen zin om je oude tempo na te streven, dat is niet realistische en werkt juist vaak averechts.

Het gaat in feite om het heel bewust omgaan met je dagindeling, omgevingsfactoren en je activiteiten.
Je nieuwe randvoorwaarden zeg maar, om zo goed mogenlijk te functioneren.

Mijn ervaring en aanpak

De E en de T is bij mij vooral een echte uitdaging met gezinsleden die tegelijk wat vragen, of de snelheid van een “jong gezin”!!

Met pauzes en ontspanning, in rust, een ding tegelijk en lager tempo….. kunnen we nog best heel veel!!

Ik gebruik nu bijv een weekplanbord en dagstructuur met rustmomenten. Inspanning/ontspanning afwisselend. Dwz hooguit in de ochtend een uurtje activiteit, met pauzes. Na de lunch een rustmoment. Eind vd middag even een half-uurtje omhoog. Afspraken met elkaar rondom piekmomenten thuis.

Laatst een vriendin-lotgenootje langs, en samen heel hard moeten lachen want…. zwarte broodjes. Niet bakken en lullen tegelijk dus!!

Het klinkt heel simpel en makkelijk; maar er zit nog best wat werk in, om je grenzen te leren kennen van je nieuwe leven. Stukje acceptatie. Gedachten die je blokkeren het op deze manier te doen.
Ik heb er zelf veel aan gehad en het wordt uiteindelijk een stukje gewoonte!

Maar probeer het eens. Toets je dagindeling of activiteit er eens op.

Is deze PRET?

Ineke: ‘Mijn ervaring met Hersenz’

Door: Ineke Wiedijk-Lekx

Infarct, herstel en revalideren. Een moeilijke warrige periode. En dan….. probeer je het leven op te pakken. Daar begint de uitdaging pas!! Want wat als het niet lukt. Thuis niet. Op je werk niet. Ik ging op zoek naar hulp en vond die bij Hersenz in de vorm van ondersteuning in de chronische fase van NAH.

Waar heeft Hersenz mij mee geholpen?

  • Hersenz heeft mij inzicht gegeven in wat er mis gaat in mijn hoofd door informatie daarover te verstrekken.
  • Geholpen met doelen op te stellen
  • Tools te geven
  • Een luisterend oor te bieden
  • En om te leren gaan met mijn ‘nieuwe ‘ hoofd.
  • Om mezelf opnieuw te leren kennen.
  • Om ons gezin weer op de rit te zetten.

Ik ben daar heel dankbaar voor, om weer de grip terug te krijgen en stappen te kunnen/ durven ondernemen. Bewuste keuzes kunnen en durven maken. Structuur en strategiën toepassen, zo ben ik een heel stuk gegroeid in mogelijkheden!

Wanneer je bij controle bij de neuroloog te horen krijgt, geef het drie maandjes, en dan na die periode je nog niet je oude ik bent, dan zoek je de fout bij jezelf. Ik wel in ieder geval.

Teleurstelling, overschatting, frustratie, je leven op dezelfde manier weer willen oppakken. Alles stond op zijn kop. Niks aankunnen. Tot ik bij Heliomare (revalidatie instelling waar Hersenz aangeboden wordt) kwam en daar de puzzelstukjes ineen vielen. Hersenletsel. Het werd benoemd en erkend.

De resultaten van Hersenz, kwamen niet bij toverslag, zonder slag of stoot. Want de cursusdagen zaten vol informatie; prikkels; teksten lezen, vertellen en luisteren; in een groep. Fysiek aan de slag met de PMT (psychomotorische therapie), Thuisgesprekken. En ; emoties. Van wat er is gebeurd, maar ook zeker van herkenning. Je eindelijk gehoord voelen….

Ik heb alle Hersenz modules gevolgd, met iedere keer mijn eigen gestelde doelen. Heel bewust bezig met je eigen proces, maar wel samen in de groep. Jouw lotgenoten.

Het was zwaar, ik moest iedere week vooraf en achteraf rekening houden met een volle dag … vooral in het begin, tot je ervaart wat voor goeds het je brengt. Want beseffen dat je proces echt gaat lopen en werken, brengt juist ook energie terug, de glans in je overige dagen. En dat is alles waard!!

Hersenletsel is blijvend, maar hier leer je met de gevolgen omgaan, zodat je weer grip op je leven krijgt. Anders, maar net zo waardevol!!

En zoveel dichter bij jezelf. In jouw kracht!

Ik heb heel veel aan Hersenz gehad en raad het zekers aan!

Heb jij ook een traject bij Hersenz of een andere organisatie gevolgd, die je goed op weg heeft geholpen?

Ineke Wiedijk

 

Hallo allemaal,

Ik zal me even voorstellen, ik ben Ineke Wiedijk, 44 jaar, getrouwd en moeder van Amber (10). In 2014 heb ik een hersenstaminfarct gehad en sindsdien heb ik moeten leren leven met de restverschijnselen. 

Opname, herstel, revalidatie,trubbels met reïntegratiepogingen en uwv afspraken…. was zeer pittige periode.

Sinds 2018 kreeg ik daarin rust, de iva toegewezen, om mijn thuissituatie op de rit te krijgen. Hersenz, programma gericht op omgaan met- afgerond, toen ‘mocht’ ik voor het ‘echie’.

Het letsel heeft veel invloed gehad op ons als gezin, verstoorde kinderwens, veranderde relatie, ondertussen opgroeiende dochter….waar we nu wat bovenuit klimmen.

Dat was een zoektocht, en NAH gaat nooit over natuurlijk.

Naar aanleiding van de Facebookgroep Club van Moeders met Hersenletsel, de vraag van de dag, waar gaan jouw ogen van sprankelen; genieten van en met mijn gezin, reizen maken (waar ik weer een beetje aan durf te denken en doen), en mijn dagelijkse portie creativiteit. 

Deze dingen maken dat mijn beperktere leven met NAH, weer wat glans heeft.

Want dat dat niet altijd zo is, hoef ik jullie niet te vertellen.

Vooral deze periode, ben ik weer meer naar binnen gericht, verlichting en geluid, de feestdagen. Allemaal supergezellig maar niet zo compatible met mijn NAH. Maar we komen er vast weer doorheen!!

liefs Ineke,

Hier vind je al mijn blogs terug.