Deze blog heb ik al een tijdje in mijn hoofd zitten. Het gaat over een soort transformatie ofzo waar ik in zit.

Ruim 7 jaar geleden liep ik hersenletsel op. Mijn dochter was toen 3. Logischerwijs zijn de eerste jaren vooral overleven geweest voor mij. Wennen aan mijn nieuwe ik, revalideren uiteraard (al was dat maar 6 weken), wennen aan een nieuwe dagplanning en leven zonder werk (ik werkte fulltime dus dat was even wennen ineens fulltime thuis). En als moeder van een jong kind was het ook enorm pittig. Zij had natuurlijk 24/7 verzorging en aandacht nodig.

Dit laatste werd uiteraard steeds minder en mijn rol als moeder veranderde door de jaren heen. Ze is nu 11, zit in groep 8, staat met 1 been al in de middelbare school en is erg zelfstandig. Hoe geweldig! Ze kan heel goed voor zichzelf zorgen. Tuurlijk is mijn rol nog steeds heel belangrijk, van het oefenen voor toetsen samen, tot taxi chauffeur spelen en soms coach en psycholoog.

Meer ruimte

Maar er komt meer ruimte. Ook doordat het leven met hersenletsel mijn nieuwe normaal is geworden. Ik weet wat ik wel en niet kan. Durf gewoon ook meer, voel me meestal ok. Dus er komt meer ruimte. Om verder te kijken dan mijn hersenletsel. Om weer te gaan bedenken wat het is wat IK ook alweer leuk vond? Om mijn leven weer meer te gaan leiden op MIJN manier. Los van het moederschap en los van het hebben van hersenletsel.

Maar hoe doe je dat ook alweer, leven?

Leven in plaats van overleven. Want dat is wat het die eerste 7 jaar wel geweest is denk ik. En erachter komen hoe je weer kunt gaan leven is best lastig. Want wie was je voor je hersenletsel had?

Ikzelf was een hardwerkende marketing en communicatie professional in de financiele dienstverlening. Goeie baan, veel druk en stress, 36 uur per week. Daarnaast moeder van een jonge dochter en sociaal dier pur sang. Vrije tijd was gevuld met sociale gezelligheidsdingen. Vaak op reis. Dat dus.

Hoe nu verder?

Een groter contrast kun je bijna niet bedenken met mijn leven nu. Hoe ik ga onderzoeken wat ik nu precies wil met mijn leven nu? Onder andere door een manifestatie cursus van Cosmic life die ik nu (online) volg. Het voert te ver om dat hier heiemaal uit te leggen. Maar ik doe verschillende zelfontwikkelingsdingen om te komen daar waar ik wil zijn en te leven in plaats van te overleven.

En ik doe dingen waar ik blij van word, die me voldoening geven. En plan daar bewust tijd voor in, in mijn weekplanning. Zoals dit Platform NAH en de ideeën die ik daar nog voor heb. Zoveel energie en voldoening geeft dat.

En zo probeer ik stapje voor stapje weer te komen in standje leven. En te streven naar een leven dat mij, ook met hersenletsel, voldoening geeft, en een blij en gelukkig mens maakt.

Wie herkent zich in mijn verhaal? Heb je nog tips?