Door: Anne Leedertse.

Moestuin

Sinds kort ben ik lid van een moestuinvereniging en heb ik mijn eigen tuintje. Vorig jaar kwam ik er bij toeval terecht. Ik voelde me daar zo fijn dat ik impulsief besloot zelf een tuintje te nemen. Met nul moestuinervaring. Nu net gestart en het is vooral nog een lap natte grond, maar het voelt nu al als een heel goed besluit! Iedere keer als ik er kom, doet het me goed.

Ruimte

Het is fijn om een eigen plek te hebben waar ik in een paar minuten fietsen ben. Daar ben ik even weg van thuis, een verademing als je al zoveel thuis bent. Ik kan fysiek aan de slag en er is dan geen plaats voor mijn piekergedachten. Ik krijg ruimte in mijn hoofd en geniet van alles om me heen: het roodborstje die de wormen uit de omgeschoffelde grond pikt, het groen, de vogelgeluiden en de andere moestuintjes.

Gewoon mezelf

In de moestuin ben ik even zonder NAH. Geen goedbedoelde ‘hoe gaat het?’-vragen, waar ik vaak helemaal niet op zit te wachten. De andere tuinders zijn gemoedelijke mensen waar ik een gezellig praatje mee maak en vele moestuintips van krijg. Iedereen komt hier om in een tuintje te werken en dat verbindt. Soms fiets ik er met een zwaar hoofd heen, maar eenmaal met mijn laarzen in de grond land ik direct in het hier en nu. Dan verdwijnen mijn zorgen en laat ik me door mijn zintuigen leiden. Ik plant uien, voel de grond aan mijn vingers en zie dat mijn aardbeienplant en frambozenstruik nieuw blad krijgt. En dan voel ik me echt gelukkig. Het werkt helend. Af en toe gaat mijn zoon mee en dat is ook echt genieten samen. We bestuderen samen de wormen.

Regie

Vorige week heb ik bloemenmix gezaaid en aardappelen gepoot en zo komt mijn tuintje al aardig vol te staan. Er zijn nog een paar lege stukjes waar ik een invulling voor kan bedenken. De moestuin is van grote waarde voor mij, omdat het mij ook zingeving brengt. Mijn baan als taalhuiscoördinator kan ik al lang niet meer uitvoeren, ik zit aan het einde van de ziektewetperiode en waarschijnlijk start binnenkort het hele ‘circus’ rondom de WIA-uitkering. Hierin heb ik niet de regie, maar in mijn moestuin wèl. Het is mijn stukje grond en ik bepaal wat ik ermee doe. Dat voelt heel bevrijdend. Ik kijk uit naar de oogst en ben benieuwd wat er gaat lukken en mislukken. Tot slot is het ook een proeftuin voor mij. Ik ben een eeuwige perfectionist, maar wil in mijn moestuin mezelf uitdagen tot meer ‘go with the flow’. Ik mag experimenteren en uitproberen en het hoeft allemaal niet zo netjes.

Anne Leendertse