Weer of geen weer

Sinds mijn 1e hereninfarct in februari 2014 heb ik constant een duizelig/ golvend gevoel in mijn hoofd dat zich het beste laat om schrijven als een boot of lift gevoel. Als je in een lift staat die heel snel is en die ineens afremt dan voel je dat in je hoofd en je buik. Dàt gevoel!
Of als je op een boot staat en dat je dan slecht recht kan blijven staan zelfs al kabbelt het. Dàt gevoel…dat schommelende gevoel…
Die laatste omschrijving doet mij denken aan mijn man, die op de overtocht naar Newcastle (kadootje van onze dochter en schoonzoon), in een innige omstrengeling lag met de toiletpot… Mijn opmerking “welkom in mijn wereld” werd mij niet in dank afgenomen hahahaha. Maar dat even terzijde.
Dat boot gevoel heb ik dus constant, afwisselend van kabbelend in een slootje naar storm op open zee. Hoe meer prikkels hoe hoger de golven.

Invloed van weer op NAH

Het weer kan erg van invloed zijn op je gestel bij NAH. Bij storm zijn de drukverschillen in de atmosfeer groot en dat heeft een groot effect in mijn hoofd. Ik voel dan een bepaalde druk in mijn hoofd en bij iedere beweging schommelt het steeds harder. En dan heb ik het niet alleen over lopen maar ook, en misschien wel met name, m’n hoofd heen en weer bewegen of nóg erger.. m’n ogen bewegen. Als ik dat doe heb ik het gevoel dat ik omval en moet ik me goed vastgrijpen. De dag doorkomen is dan een worsteling. Maar ook de nacht doorkomen, want ik slaap al slecht maar met storm slaap ik nog veel slechter. M’n ogen dicht doen, durf ik dan eigenlijk niet meer omdat dat een golvende sensatie geeft waarvan ik zomaar kan overgeven.

Ik hou mezelf steeds voor dat het ‘morgen over is’ , dat weet ik ook wel maar moet het toch steeds tegen mezelf zeggen om het vol te houden. Maar als er zoals afgelopen jaar veel stormen achter elkaar komen dan heb ik het echt heel erg lang heel zwaar.

Niet alleen wind heeft grote invloed op mij maar ook van warmte heb ik last, ik weet me dan geen raad meer. Afgelopen zomer heb ik koelelementen in de vriezer gelegd, die in een washandje gedaan en dan ’s nachts in m’n nek of knieholtes gelegd. Als het lange tijd zo warm is dan krijg ik last van hersenmist, dan wordt mijn wereldje heel beperkt.

Kou dan beter?

Je zou dan denken dat ik van de kou opknap maar nee natuurlijk niet. Kou kan ik op zich in mijn hoofd wel weer beter hebben, maar mijn pijnlijke spieren haten de kou. Ik krijg dan alleen maar meer pijn. Mijn pijnlijk spieren en pezen zijn vergelijkbaar met mensen die fibromyalgie hebben, alleen is fibromyalgie een restdiagnose. Dat houdt in dat ze alles hebben uitgesloten en niet weten waar de pijn vandaan komt. Bij mij is heel duidelijk waar de pijn vandaan komt, namelijk van de CVA’s. Die zorgen voor een enorm hoge spierspanning. En die spierspanning geeft de pijnklachten en de overbelastte pezen. Altijd pijn dus. In de zomer is dat wel iets beter, maar ja dan moet het dus niet te warm worden.
Daarnaast raak ik ook echt overprikkeld van de warmte en ook van de kou. En van de wind.

Ik weet het…het is niet gauw goed!