Door: Fennie van der Vaart.

Pfff de feestdagen! Ze komen alweer in zicht.

Hoe het vroeger was – voor mijn NAH

En eerlijk is eerlijk, wie vroeger december tegen mij zei ?! Nou dan was ik helemaal hieper de piep in de gloria.

Ik vond het nog leuker dan mijn verjaardag.

Het kon me niet gek genoeg.

Familie vond het altijd wel makkelijk zo’n regeltante. 

Ik was dan vaak ook ver van tevoren bezig waar het moest zijn en wie wanneer welk lootje had.

Ik schreef hele familie gedichten en regelde wie wat wanneer ook boodschappen moest doen, etc etc. 

Het is niet voor niets dat ik vaak getagd word in van die reels en berichtjes ergens in april over zoveel dagen kerst….ik denk aan jou Fennie staat er dan bij.

En zo is het nu

Maar…..ik vind het heel lastig sinds mijn NAH. 

Ik heb het geprobeerd om het aan te kunnen om die oude Fennie te blijven.

Het op te leuken, maar dan meer op afstand. Maar het lukt niet. Ik blijf er nog steeds wat mee stunten na vijf jaar. 

Nu is het inmiddels wel een beetje veranderd. 

Zo kwam het dat familie het niet zo nodig meer vond om lootje te trekken met kerst, dit nam zoveel tijd in en met zo’n club en ik dacht dat komt mij ook wel goed uit. 

Familie vond het ook niet erg om dingen zelf te regelen en zo liet ik steeds meer dingen los.

Ik vond het wel prima en m’n groter wordende nichtjes vinden het ook leuk om zulke dingen te doen en te regelen.

Daarbij komt dat ik sinds 2023 een dochter heb gekregen die het nodig vond om in december te komen (hihi)

Maar voor mij is het sindsdien alleen maar ingewikkelder geworden.

Hoe moet ik haar dag en kerst doen met 2 grote families en grote vriendenclub?

Het moet nog steeds vorm krijgen. In elk geval proberen we kerst kleiner te maken want na al die jaren de ene dag ene familie en andere dag de andere familie waarin we verschillende dingen uitgeprobeerd hebben, vonden we toch dat “kleine gezelschap” kerst in corona tijd het mooist.

Waarin je gewoon lekker kunt dineren, want een beetje kokkerellen met elkaar voor een klein clubje geeft ook een rustgevend gevoel.

Maar koken voor een grote groep doe je gewoon niet zo gauw. 

Het is nu nog november en toch zijn de lijnen al uitgezet wie, wat, waar met kerst? En wie komt er de 27ste bij mijn dochter?

De vriendengroep zie ik waarschijnlijk wel met oud&nieuw maar we bekijken de komende jaren wel even wanneer we dit met Hannah moeten gaan vieren. Dus deze laten we eerst nog buiten beschouwing.

We willen het ook wel eens anders.

En zo doe ik het dit jaar

De kerstdagen wordt gewoon simpeler gevierd in elk geval en ik kijk waar ik aansluit. Ik probeer vooral in de regel dingen buiten beschouwing te blijven.

En te concentreren dat ik tweede kerstdag alles klaar heb voor onze “derde” feestdag want dat hou ik moeilijk tegen in onze kringen. 

Het klinkt zo egoïstisch maar ik moet doen wat ik leuk vind met kerst. 

“Maak het doel klein” , hoor ik m’n ergotherapeute dan weer zeggen. “Als 1 km wandelen te lang is dan maar de straat op en neer, anders een rondje in de kamer “ , zei ze toen ik nog opnieuw moest leren lopen. 

Hoezo wil ik dan deze dagen nog in één proppen?

Het is maar een gedachte, een gedachte die me overprikkeld maakt omdat ik gewoon teveel wil.

Dus voor nu, wat wil ik? En hoe hou ik het klein?

Dat is de stap die ik vooral moet zetten. 

Ik moet er toch nog maar eens even over nadenken geloof ik.