Door: Anne Leendertse

Ik wil……

Maar ik kan het niet.

Ik zou willen……

Maar het lukt me niet.

Het invullen van vrije tijd

Dit blijf ik toch het allerlastigst vinden, voor mezelf en mijn gezin. En met ´dit´ bedoel ik dan het invullen van vrije tijd. Waar ik vroeger uitstapjes deed, alleen, met een vriendin of mijn gezin, dan lukte dat redelijk vanzelfsprekend. Maar dat is nu weg en het lukt me maar niet me daar bij neer te leggen. Ik weet dat ik dit moet doen, want ik martel mezelf, maar hoe?

Mijn zoon had kerstvakantie en we hadden het leuk. In en om huis. We deden ook wel wat leuks buitenshuis, een paar activiteiten. Maar ik had meer gewild. Het voelt schraal. Ik was graag nog gaan zwemmen met mijn zoon. En het was leuk geweest als mijn man en ik meer quality time konden hebben. Maar het was op, het zat er niet meer in.

Lichtpuntjes

Het klinkt allemaal best treurig en zo voelt het van binnen ook. Toch hebben we samen ook gelachen, genoten, gekookt, lekker gegeten, gedanst, gezongen, met aandacht voor onszelf en elkaar. Maar het zijn kleine momenten in een zee van spierspanning, misselijkheid en hoofdpijn; alle overprikkelingssymptomen. Die maken het lastig om deze lichtpuntjes vast te houden, zeker voor iemand die geneigd is het negatieve meer aandacht te geven. Toch blijf ik zoeken naar een manier om me er bij neer te leggen en het positieve te omarmen, hoe lastig ik dat ook vind. Opschrijven is in ieder geval al helpend.

Geluk(t)!

Mijn ouders wonen op 2 uur treinafstand. In de kerstvakantie heb ik samen met mijn zoon de treinreis naar hen gemaakt. Zoonlief genoot intens in de trein en ik was supertrots dat dit mij lukte. Zonder stress kon ik er ook van genieten.

Bij de jaarwisseling hebben we de muziek heel hard gezet om onze puppy te beschermen tegen de vuurwerkknallen. Met z’n 3-en dansten we door de huiskamer! Klein moment, groots geluk(t) 🙂

In het eerste weekend na de kerstvakantie zijn we toch nog gaan zwemmen. Mijn zoon mocht een duikbril lenen en dat was een schot in de roos! Heerlijk om dat te mogen observeren. We genoten beiden van ons zwemuitje. De volgende dag kreeg ik wel de rekening (lees: de hele dag hoofdpijn en tot niets in staat) gepresenteerd, maar dat had ik ingecalculeerd. Dat heb ik er dan toch voor over.

Hoe lukt het jou om een weg te vinden in het opnieuw invullen van je vrije tijd?