In gesprek met…Rieneke Boer

Rieneke & NAH

NAH opgelopen: Vorig jaar februari (2023) gingen mijn vriend en ik ons eerste 100km rondje van het jaar gaan fietsen. Helaas eindigde die na 60km met een flinke val, op mijn hoofd.  

Wat zijn de gevolgen van het oplopen van je NAH: De eerste week kon ik niet alleen lopen, want dan viel ik om, ik had geen evenwicht meer. Ik had moeite met licht en geluid, een bonzend hoofd. Heel langzaamaan ging het stapje voor stapje beter. Totdat ik opeens een week lang ging stotteren, geen woord kwam er normaal uit. Na een korte check van de neuroloog bleek er niks aan de hand te zijn. Ik mocht alles weer rustig gaan opbouwen. Zo gezegd zo gedaan, totdat ik in juli helemaal vast liep. Enorm vermoeid, traag denken/spreken, veel hoofdkloppingen en brainfog. Toen ben ik gestart met ergotherapie om vervolgens in november te starten met revalidatie. 

Gelukkig ben ik door dit traject gegroeid het afgelopen jaar. Ik zit nu in het spoor 2 traject om op zoek te gaan naar ander passend werk. Mijn huidige werk (kinderopvang) is vanwege de vele prikkels niet meer mogelijk. Nadenken over hoe ik mijn dag indeel, energie verdelen, de juiste balans houden. Als ik over mijn grens heen ga, de dag zelf of de dag erna meer rust houden. Ik heb ook regelmatig hoofdpijn en ook voel ik regelmatig hoofdkloppingen in bed. Het meest vreemde vind ik soms wel dat ik nog steeds niet goed op de linkerkant van mijn hoofd kan liggen (de linker voorkant van mijn hoofd, uiteraard met helm, heeft de klap opgevangen). Heel eventjes gaat dit wel maar daarna voel ik de druk wel toenemen.

Zijn er sinds je NAH, nieuwe lichtpuntjes ontstaan: Die zijn er zeker. De persoonlijke groei is het meest waardevolle voor mij na het oplopen van NAH. Voorheen was ik altijd vrij gejaagd, de bekende rat race, stelde strenge eisen aan mijzelf. 6x per week sporten, 36u werken, het huis op orde, alles goed voor elkaar. Dat lukt nu allemaal niet meer, maar ik heb een bepaalde rust gevonden, alhoewel ik het soms echt nog wel lastig vind, dat sporten mijn uitlaatklep, een heel andere vorm heeft gekregen dan voorheen. Daarin mag ik nog wel meer leren berusten. Als ik terugkijk naar de afgelopen 1,5 jaar is het absoluut niet tof wat er is gebeurd, maar ik geloof ook dat ik er weer bepaalde mooie lessen uit heb gehaald die mij weer verder brengen!

Wat heb je ondernomen aan therapieën naast de reguliere geneeskunde en revalidatie: Vorig jaar augustus ben ik op aanraden van m’n beste vriendin naar de osteopaat gegaan, omdat ik toen echt vaak enorme hoofdpijn had en ook vanuit mijn nek veel last had. Wellicht had ik ook een whiplash opgelopen door die enorme klap op m’n hoofd, maar vanuit het ziekenhuis was hier niks over gezegd. Dit heeft een deel van die hoofdpijn weggenomen. Daarnaast heb ik op advies van de revalidatie arts een bezoekje gepleegd aan de optometrist, sindsdien draag ik een bril met prisma glazen, ook dat heeft weer een deel van mijn hoofdpijn weggenomen. Ik heb net mijn revalidatie traject afgerond en heb in navolging daarvan nog fysiotherapie. Ik wil eerst kijken hoever mij dit brengt. 

Welke therapie had voor jou het meeste effect en waarom: Tot nu toe heeft de ASITT training voor mij veel effect gehad. Het heeft mij geleerd om rust te nemen tussen de dagelijkse activiteiten in, te ademen, te voelen, om vervolgens daarnaar te handelen.

Van welke ‘klacht’ heb je nu nog het meeste last: Als ik ‘activiteiten’ opstapel op een dag, dan merk ik dat aan mijn spraak, ik word dan vermoeid in mijn hoofd; ‘brainfog’. In een omgeving met veel geluiden kost het mij meer moeite om mijn concentratie te houden bij het gesprek, uiteindelijk lukt dit dan ook niet en ga ik stotteren. Ook heb ik in bed vaak last van hoofdkloppingen en sta ik regelmatig op met een zwaar hoofd. 

Hoeveel ben je nog gegroeid, beter geworden, nadat je bent gestopt met therapieën en behandelingen: Ik ben net klaar met revalidatie en merk dat, ondanks ik voor m’n gevoel soms stil sta, over de lange termijn wel kleine vooruitgang zie. Zo kan ik weer wat langere gesprekken voeren, of op goede dagen wandelen én kletsen. Ook kan ik wat meer aan op een dag qua belasting en ga niet elke avond met hoofdkloppingen naar bed.

Hoe ziet je leven er nu uit?

Sport en bezigheden nu: ik ben gezegend met een mini gym aan huis waardoor ik in de rust thuis lichte vorm van krachttraining kan doen. Daarnaast maak ik soms korte ritjes op de racefiets. Ik ben net begonnen met het tweede spoor traject, dus ik ben aan het nadenken wat voor werk mij nu aanspreekt en wat bij mij past. Ik geniet erg van onze tuin en van onze kat met al z’n fratsen. Waar ik voorheen met mijn vriend samen lange tochten maakte op de racefiets gaan we nu regelmatig wandelen in mooie natuurgebieden.

Vrijwilligerswerk: – 

Hobby’s: fotografie, wandelen, koken, wielrennen, krachttraining

Favoriete muziek: geheel afhankelijk van m’n stemming, maar r&b, hiphop en dan met name toch die van de jaren 90. 

Favoriete jaargetijde: lente

Hoe ziet je sociale leven er nu uit? Ik was altijd vrij rustig qua sociaal leven, maar even spontaan een terrasje of uit eten is er nu niet zomaar bij. Dit is geheel afhankelijk van hoe ik mij voel die dag en daarbij is het ook wel belangrijk dat het zaakje waar ik heen ga, niet te luidde muziek heeft aanstaan. Als ik nu afspreek met een vriendin is het vaak thuis of met een fijne wandeling, wat evengoed heel waardevol is. 

Is er een tijd die je over wilt doen en waarom: nee eigenlijk niet, want ik denk dat je van elke periode in je leven groeit, zowel van de goede periodes als de minder prettige periodes. Voor mij helpt het om te praten over de gebeurtenissen en te reflecteren op de dingen die zijn gebeurd, om er vervolgens van te leren en erdoor te groeien. 

Waar werd je de afgelopen tijd blij van:  alles zien groeien en bloeien in onze mooie tuin. Tijd in de natuur samen met m’n vriend, onze kat die heerlijke kroeltjes kan geven.

Ik kan zorgen hebben om: mijn toekomst, met name het stukje werk, weer voldoening en uitdaging vinden in iets wat ik leuk vind. Maar ergens vertrouw ik er ook wel weer op dat dat goed komt. Soms kunnen dingen mij aanvliegen, maar ik kan dat dan ook wel weer relativeren en positief omdraaien. Ik geloof dat daar waar er deuren voor je worden gesloten, er ook nieuwe opengaan, dus ik blijf vol vertrouwen kijken naar de toekomst.

Welke opmerking hoor je het meest van mensen die vragen hoe het met je gaat: het lastige vind ik dat je NAH niet ziet bij mij en meestal als ik moe ben, ben ik niet onder de mensen. Dus veel mensen hebben niet echt een goed beeld van wat het inhoudt. Zij maken met name de ‘goede Rieneke’ mee. Dat maakt wel eens dat mensen het minder goed begrijpen. Echter de meest waardevolle mensen in mijn omgeving begrijpen het heel goed. Van hen krijg ik heel veel begrip en steun.

Ouderschap en NAH

Speciale vraag i.v.m. onze themamaand over ouderschap (Indien je ouder bent): Hoe ervaar je het vader of moeder zijn met NAH? Ik ben bewust kinderloos. 

Advies aan andere hersenletsel helden

Wat wil je nog kwijt aan je mede NAH-ers? Dat in iedere slechte dag, toch iets goeds zit. Ook al zie je het op dat moment zelf niet, ze zijn er áltijd. Laat jezelf verwonderen door de kleine dingen om je heen.