In gesprek met…Kesty van Ree

Kesty & NAH

NAH opgelopen: in 2015 kreeg ik out of the blue een herseninfarct. Liep al wel paar weken rond met zogenaamde oogmigraine. Dit bleek toen dus geen oogmigraine te zijn, maar gewoon uitval aan de linkerkant. Waarschijnlijk was dat infarct dus al eerder gebeurd. 

Wat zijn de gevolgen van het oplopen van je NAH: Dat ik mijn werk als projectmanager marketing & communicatie niet kon blijven doen. Cognitief kon ik dat wel weer gaan oppakken werd er in het ziekenhuis gezegd, want ik herstelde snel en goed. Toch bleek de combinatie met een jong gezin niet te doen helaas. 

Zijn er sinds je NAH, nieuwe lichtpuntjes ontstaan: Ja gelukkig wel. We hebben een hond genomen in 2019, toen ik zeker wist dat ik dat aan kon en onze dochter oud genoeg was. Ik heb mijn draai na inmiddels bijna 10 jaar leven met hersenletsel wel gevonden. Maar eigenlijk ben ik nooit bij de pakken neer gaan zitten en altijd bezig gebleven, naast het zorgen voor mijn jonge dochter die 3 was toen ik het infarct kreeg. Dat denken in mogelijkheden en bezig blijven heeft er denk ik ook voor gezorgd dat ik sta waar ik nu sta. 

Wat heb je ondernomen aan therapieën naast de reguliere geneeskunde en revalidatie: Ik ben na het infarct gelijk gestart met poliklinische revalidatie in het AMC. 2 x per week ging ik daarheen voor 1,5 uur revalidatie in een neuro trainingsgroepje. Eigenlijk was ik daar lichamelijk ‘te sterk’ voor maar toch goed dat ik dat heb doorgezet, waardoor ik snel weer vertrouwen in lijf terug had. En weer redelijk fit was en dit thuis na die 6 weken kon doorzetten met elke dag het wandelen uitbouwen en starten met yoga. Verder paar sessies ergotherapie, maatschappelijk werk en revalidatie-arts gehad. That’s it. 

Welke therapie had voor jou het meeste effect en waarom: Ik denk het feit dat ik direct gestart ben met het neurologische fysio groepje wel belangrijk is geweest en meeste effect had. 

Van welke ‘klacht’ heb je nu nog het meeste last: Overprikkeling ligt altijd op de loer, mede door mijn karakter en drive om dingen te doen die ik leuk vind. Ook overschatting en geen rem hebben, dus regelmatig nog over grenzen ga. Met de vermoeidheid heb ik leren leven en is mijn nieuwe normaal. 

Hoeveel ben je nog gegroeid, beter geworden, nadat je bent gestopt met therapieën en behandelingen: Heel veel! In de loop der jaren ben ik altijd beter geworden, ik kan steeds meer aan. En dat komt ook doordat ik wel ook oven grenzen heen ben gegaan soms, om die grenzen ook op te rekken. Je brein kan veel aan, daar ben ik van overtuigd. En als je het met kleine stapjes doet, soms erover heen gaat en dat incalculeert, gaat het toch beter in de loop van de tijd. Verbetering treedt echt niet alleen het eerste jaar op. 

Hoe ziet je leven er nu uit?

Sport en bezigheden nu: Voor mijn infarct deed ik aan pilates, fitness en soms tennis. Na mijn infarct tijdje fysio fitness gedaan maar vond ik saai. Overgegaan op yoga. Momenteeel neem ik te weinig tijd om te sporten…..Plan is om yoga weer actiever op te pakken, ook krachttraining te gaan starten weer, toch belangrijk. Verder wandel ik natuurlijk veel met de hond, dus aan beweging kom ik wel.

Verder ben ik veel aan het werk voor Platform NAH, samen met Angelique en Tanja en dat geeft heel veel voldoening. Ik vind dat ook echt leuk en ontspannend vaak. Kan me er ook in verliezen door enthousiasme. 

Ook ben ik een soort mentor en studiebegeleider voor mijn dochter die net de brugklas afgerond heeft van de HAVO. Dat kost regelmatig ook veel tijd en vergt veel van mijn cognitieve vaardigheden. 

En ik loop vrijwel dagelijks met de hond een paar keer per dag, ben trouwe supporter langs de lijn bij mijn dochter op het voetbalveld. 

Ik ben ook reisplanner en plan onze campertripjes van a tot z, familieplanner voor het zien van onze familie en social event planner om ook nog zo nu en dan eens wat vrienden te zien. Het is een druk leven, ook nu nog. 

Vrijwilligerswerk: Ik heb in het begin als vorm van re-integratie vrijwilligerswerk gedaan bij Dream4Kids op het gebied van marketing. Dat was een goede test om te zien hoe het zou zijn als ik weer zou gaan werken. Nu is het werk dat we doen voor Platform NAH vrijwilligerswerk. We doen dit met veel liefde maar compleet op vrijwillige basis. 

Hobby’s: Als ik daar tijd voor heb: lezen in literaire thrillers, series kijken, mediteren, yoga doen, buiten zijn in de natuur, wandelen, terrasjes doen met lekker wijntje, tijd op strand doorbrengen, eten met vrienden en familie. Tripjes plannen en op tripjes gaan. 

Favoriete muziek: Coldplay, Kensington, Pink, maar eigenlijk is Kane mijn ultieme muziek. Helaas laatst last minute besloten toch niet naar concert te gaan, omdat er vlak daarna een weekend alleen voor mij op de planning stond met kind en hond. ‘ Risico-analyse’  uitgevoerd en toch besloten dat ik dat niet kon doen. Later dit jaar ga ik kijken of ik naar buitenconcert kan. Beter!

Favoriete jaargetijde: Lente en zomer

Hoe ziet je sociale leven er nu uit? Rustig bij voorkeur. In weekend maximaal 1 sociale afspraak, naast de voetbal op zaterdag. Probeer vooral te kiezen voor ons gezin, de inner circle van de familie en handjevol vriendinnen die ik soms zie maar wel contact mee hou via app etc. 

Is er een tijd die je over wilt doen en waarom: niet specifiek nee.

Waar werd je de afgelopen tijd blij van: Van elke zonnestraal die er was. Het waren er helaas te weinig. En het gevoel van vrijheid als we met camper op pad zijn. Ook blij van blij kind dat na maandenlang knieblessure weer kon voetballen (kind ademt en leeft voor voetbal namelijk).

Ik kan zorgen hebben om: zorgen is een groot woord, maar twijfel of dit het nu is heb ik/we soms wel. Twijfel over emigratie, iets compleet anders gaan doen met ons leven blijft ‘sudderen’ in ons hoofd…

Welke opmerking hoor je het meest van mensen die vragen hoe het met je gaat: Je bent er goed afgekomen he?!

Ouderschap en NAH

Speciale vraag i.v.m. onze themamaand over ouderschap (Indien je ouder bent): Hoe ervaar je het vader of moeder zijn met NAH?

Eigenlijk heb ik dat al omschreven in mijn blog laatst. 

Dit heb ik van mijn kind(eren) geleerd: 

• Leef in het moment, niet te veel nadenken over morgen
• Geniet van alles dat je tegenkomt in de natuur
• Kan niet bestaat niet 
• Wees blij met elke nieuwe dag
• Dans alsof niemand je ziet
• Loslaten……

Advies aan andere hersenletsel helden

Wat wil je nog kwijt aan je mede NAH-ers? 

Blijf je openstellen voor nieuwe dingen, doe waar jij blij van wordt. Geloof in jezelf en weet dat het echt beter met je kan gaan, ook na een paar jaar nog. Hou vertrouwen, communiceer, blijf dichtbij jezelf. Eigenlijk kan ik hier wel een boek over schrijven….misschien dat ik dat toch maar moet gaan doen :-).