Door: Fennie van der Vaart.

In deel 1 van mijn blog vertelde ik al over mijn zwangerschappen mét en zonder NAH. In dit deel van mijn blog deel ik tips bij overwegingen als je een zwangerschapswens hebt met NAH.

Een aantal tips bij overweging zwangerschapswens:

  • laat je checken bij je neuroloog/ arts en spreek je wens uit. Ik heb geen medicatie, maar mocht je dit hebben bespreek dit dan. Stel alle vragen en uit je zorgen. Ik heb bijvoorbeeld de meeste zorgen gehad omtrent het bevallen. Het sporten gaat mij niet goed af, laat staan een bevalling. Deze zorgen zijn mij direct afgenomen door te stellen dat deze wens alleen kan uitkomen als ik een geplande keizersnede kon ondergaan.
  • ik heb zelf een pittig mannetje al gehad in de opvoeding maar dit zegt niks over de tweede. Ik heb wel overwogen of ik dit een tweede keer aan zou kunnen. Gelukkig telt er een leeftijdsverschil van bijna 7 jaar nu binnen ons gezin. Ik weet dat Koen erg sociaal is en hij is ook super blij, maar ik had het leeftijdsverschil al eerder afgewogen. Persoonlijk moet ik niet denken aan leeftijdsverschil van 2 jaar met NAH en alle drukte die er bij komt kijken. Een babytijd is nog goed te doen, maar als een kindje loopt, het middagslaapje niet meer heeft en erg behoefte aan beweeglijkheid heeft dan is dit voor mij geen doen. Nogmaals dit is erg persoonlijk, maar dit is wel realistisch.
  • als je voor het eerst moeder moet worden dan is uitvinden van die rol ook best een klus. Met of zonder NAH. Neem dit mee in je overweging en bespreek goed met je partner wat je denkt aan te kunnen, maar ook wat niet. Vraag hulp als dit zeker niet lukt. Je kunt proberen eens op andermans kinderen te passen. Bedenk wel dat dit nooit je eigen kinderen zijn, dit is echt anders want je groeit per fase van je kind mee. Dit is met eens oppassen een heleboel prikkels tegelijk, terwijl hier in je eigen huishouding een opbouw in kan zitten wat beter is met je NAH. Je kan hier dan ook beter en rustiger in opbouwen dan bij een middag oppassen.
  • bedenk ook dat je je eigen kind goed kan aanleren dat jij NAH hebt. Zeker als peuter kun je al bepaalde dingen aanleren in prikkels en geluid. Mijn zoontje was namelijk 3 toen ik mijn hersenbloeding kreeg en ik was echt verbaasd over hoe hij zich aanpaste aan mij in die tijd. Bijv: Mama moet heel even liggen ( dit deed ik dan met oordoppen) zodat ik even 10 minuten pauze had voordat ik verder kon en hij ging rustig door met spelen. Zo bouwde ik een schema op voor mijzelf en kon ik uiteindelijk zelfs mijn oordoppen uit doen. Geef jezelf tijd om te wennen aan prikkels met een kind als dit niet helemaal lekker gaat op een dag. Pas jouw schema aan. Bedenk dus wel dat je flexibel moet zijn. Kinderen gooien dit altijd in de war. Bekijk jouw energie en geef het een cijfer voor die dag. Bedenk dan dat je kind die energie sowieso gaat opsnoepen en dan blijft de rest liggen op een slechte dag.
  • als moeder stel je automatisch je kind voorop. Ik heb mijzelf aangeleerd dat ik niet wil dat mijn kind NAH opmerkt. Ik pas meestal mijzelf aan op hem. Ik heb hier ook tijd voor, omdat ik niet meer werk. Dus ik kan mijn schema hierop aanpassen. Nu lijkt het alsof mijn hele leven helemaal draait om kinderen. Dat is ook niet waar. Ik vraag gerust oppas als ik even een dag me-time nodig heb of als de huishouding echt een tijdje verslonsd is. Maar als je werkt of vrijwillig iets doet, dan moet je dus ergens wel een stap terug doen. Niet alles tegelijkertijd.
  • op lichamelijk gebied kan een zwangerschap ook verschillen. Voor mij is dit nu de tweede, dus ik weet wat erbij hoort. Dat scheelt mentaal al een stuk energie. Toch vraagt het vooral de eerste weken erg veel van je. Ook hierin pak ik extra rust zoals op een slechte dag met NAH. 

Ik hoop zo redelijk wat inzicht te hebben gegeven in dit onderwerp.

En voor de dames die dit wel graag gewild hadden, maar dit niet doen vanwege hun ziektebeeld. Een moederhart heb je ook zonder kind! Dat wil ik toch even kwijt, omdat dit daardoor ook zo verdrietig kan zijn.

Fennie van der Vaart