Door: Fennie van der Vaart.

Hallo allemaal,

Een tijdje geleden dat jullie iets van mij hoorden, maar de meesten die mij volgen weten dat ik op 27 december 2023 ben bevallen van ons tweede kindje. Een druk bestaan momenteel, zeker met NAH en daarom ben ik ook minder betrokken bij het platform NAH. Nu het ´Gezin & NAH´ een centraal thema is op platform NAH, heeft Kesty mij gevraagd deze blog te schrijven. Natuurlijk wil ik die graag delen! De blog bestaat uit 2 delen, want ik kan er inmiddels veel over vertellen en ik weet ook dat er veel vragen zijn. Op mijn eigen instapagina onder hoogtepunten kun je alle filmpjes en dingetjes terug zien hoe het mij verging.

Hoe gaat een zwangerschap mét en zonder NAH?

Dit is vooral heel erg persoonlijk maar ik zal jullie mijn verhaal vertellen zoals ik het ervaren heb, want ik heb mijn zoon zonder NAH gekregen en mijn dochter mét NAH.

Koen

Mijn zoon Koen is in 2016 geboren. Toen was ik nog Fennie 1.0, 27 jaar en had ik behalve migraine nog geen NAH (althans de bloeding had ik nog niet gehad). Ik vond de zwangerschap echt fantastisch, maar na een zeer pittige bevalling was het nog maar een begin van het topje ellende. Het moederschap viel mij zwaar, het was pittig vooral met onregelmatig werken in de zorg en helemaal toen er bij mijn zoontje een afwijking aan z’n schedeltje werd gevonden. Hij moest toen hij 5 en 9 maanden was geopereerd worden. Die babytijd is mij echt afgenomen en er kwamen veel zorgen en perikelen in die jaren erna bij. Daarbij is Koen ook een pittig mannetje, persoonlijk denk ik dat zijn karakter los staat van alles wat hij heeft meegemaakt. Wij hebben hierdoor toen al de beslissing gemaakt dat hij eerst naar school moest voordat wij überhaupt aan een tweede kind dachten. Zo gezegd zo gedaan. Alleen in 2020 toen ik het roer om wilde gooien en klaar was voor de volgende stappen, waaronder de wens voor een tweede kindje, kreeg ik een hersenbloeding in mijn kleine hersenen door een cavernoom die er nog steeds zit en de gevolgen van NAH erbij. 

Lang verhaal kort, maar de weg werd nog zwaarder en langer naar die wens. 

Hoe kom je tot de wens voor een zwangerschap met NAH?

Het grootste voordeel voor mij is dat ik het moeder zijn zelf als rol niet meer hoefde uit te vinden, dit heb ik met Koen kunnen doen en toen had ik geen NAH. Veel mensen denken dat het opvoeden van een baby vanzelf gaat, maar er komt als nieuwe ouders zoveel op je af. Ik moest toch ook erg wennen aan die rol en ook ondervinden in wat ik nou wel en niet wilde voor mijn kind.

De wens voel je of voel je niet. Ik denk dat dat heel simpel is. Maar de overweging en de afweging kan heel zwaar zijn. Vooral omdat je het niet als een postpakketje terug kan sturen. Ook al denk je dingen in te kunnen schatten, het pakt altijd anders uit.

Wat ik vooral heb gedaan is het plan van tevoren uitzoeken. Ik ben medisch gaan onderzoeken of alles kon. Ik ben ook al met een bevallingsplan naar de dokters gegaan ,ook al was ik nog niet zwanger. Dit alles telde bij ons mee in de wens naar dit tweede kindje. En uit die conclusies besloten we ervoor te gaan.

Hannah

De weg naar de zwangerschap van onze dochter is met revalidatie en het niet lukken van de zwangerschap erg pittig geweest. En op het moment dat ik de handdoek in de ring aan het gooien was, had ik ineens een positieve test in handen. Wow! Dat is toch altijd wel een bijzonder gevoel. Spannend en angstig tegelijk. Beide keren zo ervaren dus dit is waarschijnlijk heel normaal. Ik kan je vertellen dat de symptomen van zwangerschap en NAH goed te onderscheiden zijn. Je voelt je lichaam met NAH misschien wel veel beter aan dan zonder.

De zwangerschap doorstond ik net als bij Koen heel goed! Dat had ik niet verwacht, maar de symptomen waren hetzelfde en ik wist precies op tijd mijn rust te nemen. Perikelen kun je altijd verwachten los van NAH. In mijn geval kreeg ik dus zwangerschapsdiabetes erbij. Dat was nog even streng diëten op het laatst.

Zoals ik al eerder beschreef was ik al met een bevallingsplan naar de dokters gegaan. Ik wilde een keizersnede, omdat ik vooral de bevalling van Koen als een trauma had ervaren en dat zag ik met mijn NAH-hoofd zoals nu niet zitten. Ze pleiten natuurlijk altijd voor een natuurlijke bevalling en mijn bloeding als indicatie was niet genoeg. Toch besloten we samen wel te gaan voor een keizersnede, juist omdat de bevalling van Koen zo pittig was geweest. Voor mij was dit het stukje wat ik echt nodig had en ik ben Nij Smellinghe in Drachten nog altijd dankbaar voor het persoonlijk meedenken hierin.

Op 27 december werd Hannah dus gehaald en is ze nu bijna 5 maanden oud. En wat een verademing! Dit meisje is zo lief en makkelijk. Geen greintje spijt van dat we deze wens hebben doorgezet. Afhankelijk van het karaktertje van je kind zou ik vooral zeggen: droom je wensen en maak er wat van! Er moet toch altijd een mouw aan te passen zijn. Mijn mindset is altijd al geweest om te kijken naar hoe iets wel kan. Maar, let op! Het moet je wel passen en niet opgedrongen zijn.

In deel 2 van mijn blog geef ik tips als je een zwangerschapswens hebt met NAH.