In gesprek met…Laurette Langewen

Laurette & NAH

NAH opgelopen: Op 13-02-2018 ben ik door een andere automobilist vanachter aangereden op de snelweg onderweg naar mijn werk. Er was filevorming voor mij en ik zag dat net op tijd. Helaas degene achter mij niet en ik stond nagenoeg stil toen hij op mij inreed. Pas een klein jaar later ben ik, door een letselschadebehandelaar, erachter gekomen dat ik NAH heb opgelopen.

Wat zijn de gevolgen van het oplopen van je NAH: In het begin vooral heftige overgevoeligheid voor licht en geluid, heel erg moe, prikkels niet kunnen verwerken, niet meer goed kunnen schakelen, steeds slechter gaan slapen, de dag niet meer aan kunnen, geen of minder focus, paniekaanvallen en uiteindelijk een burn-out gekregen van de opstapeling van alle klachten.  

Zijn er sinds je NAH, nieuwe lichtpuntjes ontstaan: Gelukkig wel! Ik sta veel dichter bij mijn gevoel. Na een aantal hersteltrajecten en coaching vanuit een Werkfit-traject weet ik goed wat ik nodig heb op een dag of in een week. Ik zorg op vele vlakken veel beter voor mezelf dan een aantal jaar geleden. Dit gaat natuurlijk niet altijd goed, want ik blijf enthousiast en gemotiveerd, alleen ik trap veel eerder op de rem en pak mijn rust. 

Wat heb je ondernomen aan therapieën naast de reguliere geneeskunde en revalidatie: Op fysiek vlak: acupunctuur, osteopathie, chiropractie en momenteel ben ik bezig met een traject vanuit een neuro-optometrist. Op mentaal vlak: een traject bij een Neuro-psycholoog, onder andere EMDR gehad om beter om te kunnen gaan met mijn ongeluk. Daarna had ik nog veel restklachten en ben ik verder gaan zoeken. Ik ben via een Facebook-groep bij Brainproof terecht gekomen. 

Welke therapie had voor jou het meeste effect en waarom: Brainproof! Mijn helden noem ik ze. Daar heb ik zoveel kennis opgedaan over het zenuwstelsel en wat er allemaal gebeurt in je lijf na een whiplash en hersenschudding. En het belangrijkste: ik heb in een fijne omgeving met hele professionele, lieve en leuke mensen, allerlei manieren geleerd om mijn zenuwstelsel blijvend te kalmeren. Zowel mentaal als fysiek. 

Van welke ‘klacht’ heb je nu nog het meeste last: Vooral van de cognitieve klachten. De (brein) vermoeidheid. Het niet goed kunnen schakelen tussen taken. Dit kost mij erg veel energie en heeft ervoor gezorgd dat ik afscheid heb moeten nemen van mijn werk als leerkracht. Voorheen was ik leerkracht speciaal onderwijs in het basisonderwijs. Ook heb ik als Intern begeleider gewerkt. Helaas lukt mij dat allebei niet meer.

Hoeveel ben je nog gegroeid, beter geworden, nadat je bent gestopt met therapieën en behandelingen: Sinds januari ben ik bezig met oog/hersentraining dit doe ik thuis op de computer en daar heb ik een heel groot deel van mijn focus door terug. Mijn hoofd gaat in de ochtend sneller ‘aan’ en ik kan steeds meer taken tegelijk aan. En daar ben ik heel blij om. 

Hoe ziet je leven er nu uit?

Sport en bezigheden nu: 2 tot 3 keer in de week ga ik naar pilates bij een hele fijne sportschool! 
Verder hou ik mij bezig met mediteren, zorgen voor mijn dochter en vrijwilligerswerk. 

Vrijwilligerswerk: Ik heb op diverse plekken als vrijwilliger gewerkt;  
Hogeschool Rotterdam, Stichting Villa Abel, Rijndam Revalidatie.  Binnenkort start ik als hulp/leesmoeder op de school waar mijn dochter gaat beginnen in april.

Hobby’s: Wandelen, met mooi weer in onze volkstuin (bezig) zijn, lezen, films/series kijken, genieten van mijn gezin, familie en vrienden. 

Favoriete muziek: Dat ligt erg aan mijn bui. Ik luister steeds vaker naar klassieke muziek, maar ik luister ook graag naar muziek van Beyonce en ik ga graag samen met mijn vriend naar concerten bijvoorbeeld van Muse en Toto. 

Favoriete jaargetijde: Lente 

Hoe ziet je sociale leven er nu uit? Mijn sociale leven is er heel anders uit gaan zien. Doordat ik minder belastbaar ben en alles veel energie kost, is het onderhouden van vriendschappen een uitdaging en is het noodzakelijk dat ik meer rust nodig heb om alles te verwerken. Eigenlijk moet ik van elke activiteit bijkomen en herstellen. 

Is er een tijd die je over wilt doen en waarom: Als ik eerlijk ben, eigenlijk niet. Ik heb uit elke periode in mijn leven fijne herinneringen en ook de zware periodes horen erbij. Het is niet makkelijk, alleen ik probeer altijd weer mijn schouders eronder te zetten. 

Waar werd je de afgelopen tijd blij van: Van mijn gezin en van mezelf. Ik voel me steeds meer de persoon die ik graag wil zijn.  

Ik kan zorgen hebben om: De laatste maanden maak ik me steeds minder zorgen. En dat is een verademing. 

Welke opmerking hoor je het meest van mensen die vragen hoe het met je gaat: Dat wisselt. Eigenlijk krijg ik (inmiddels) vooral begripvolle reacties. Toen ik zelf nog niet goed wist wat NAH precies was vond ik het zelf lastig om erover te praten. Nu ik zoveel kennis heb kan ik er beter over praten, kan ik beter mijn grenzen aangeven en is het acceptatieproces ook versneld. 

Ouderschap en NAH

Speciale vraag i.v.m. onze themamaand over ouderschap: Jij bent moeder geworden kort nadat je NAH hebt opgelopen. Hoe heb je dit met elkaar kunnen combineren?  Dat is natuurlijk niet de meest makkelijke combinatie. Vooral omdat ik tijdens mijn zwangerschap pas meer duidelijkheid kreeg over de oorzaak van mijn klachten. Een baby krijgen is al een hele speciale gebeurtenis in je leven en dan ook nog tijdens de corona lockdown, het was op meerdere vlakken een spannende periode.  

In de beginperiode was ik heel erg overprikkeld door het slaapgebrek en het herstellen van mijn keizersnede. We hebben geprobeerd om zoveel mogelijk rust te creëren. Door mee te ‘slapen’ met onze dochter en door zoveel mogelijk te focussen op rust en regelmaat. Er mocht door de corona regels geen kraambezoek komen en ook al hebben we het gemist, het zorgde er ook voor dat we ons volledig op ons gezin konden richten.  Toen mijn vriend weer ging werken begon voor mij de grootste uitdaging. Dat was om eerlijk te zijn een heftige periode. Vooral omdat ik nog geen hersteltraject had gehad en ik dus nog erg veel klachten had. Met dank aan mijn lieve vriend, moeder en schoonmoeder ben ik die tijd doorgekomen, doordat zij, zodra zij konden, zorg uit handen namen of andere huishoudelijke taken voor ons deden. Ook ging mijn dochter na een half jaar naar de kinderopvang en toen ontstond er voor mij ruimte om aan mijn herstel te gaan werken.

Dit heb ik van mijn kinderen geleerd: 
Het loopt vaak anders dan dat je van tevoren hebt bedacht. Go with the flow van je kind, tot op zekere hoogte natuurlijk, en dat is blijkt een prima ritme te zijn voor iemand met NAH.  Als je stilstaat en je kan je verdiepen in de wondere belevingswereld van een opgroeiend kind; dan zie je pas prachtige dingen.  Nog meer geduld opbrengen dan ik al had 🙂  

Advies aan andere hersenletsel helden

Wat wil je nog kwijt aan je mede NAH-ers? Mijn ervaring van de afgelopen jaren is: als je op de juiste plek terechtkomt en je wordt goed geholpen, dan kom je een heel eind in je herstel. Alleen je hebt wel geduld nodig en probeer de nadruk eens te leggen op wat er wel lukt en gaat. Dan kun je vast heel trots zijn op jezelf!