Door: Romy van Berkel

Mama zijn

Als we het hebben over geluk en zingeving in het moederschap, dan staat bij mij met stipt op één: Mama mogen zijn van mijn mooie kinderen! Mama zijn is helaas niet voor iedereen vanzelfsprekend. En dat is iets waar ik regelmatig bij stil sta. Dat ik het geluk heb dat ik het moederschap mag dragen, dat ik het kan aanraken en dat ik mijn mooie kinderen om mij heen heb. 

De tijd dat ik in het revalidatiecentrum was heb ik het moederen in mij erg gemist. Ja ik ben moeder en ik blijf dit altijd in mijn hart. Maar ik kon het op dat moment niet aanraken, althans zo voelde dat voor mij. De ‘normale’ dingen die je als moeder doet, moest ik nu overlaten aan anderen om mij heen. Ik was fysiek niet aanwezig bij mijn kinderen. Op dat moment was mijn geluk dat ik zoveel lieve mensen om mij heen had die er voor ons gezin waren. Want ook in het donker ervaar ik geluk om mij heen, ik hoef mij niet gelukkig te voelen door het geluk om mij heen te zien. Voor mij bracht het bewustzijn voor wie ik dit allemaal mocht doorstaan, voor wie ik het deed. Voor mijn liefde, mijn kinderen en alle andere lieve mensen om mij heen en niet te vergeten voor mijzelf.

Gelukkig zijn

Zoals ik al schreef gaat geluk niet alleen om het gelukkig zijn. Want als je daar naar blijft zoeken en je hierdoor in de dalen je ogen sluit zal dit er nooit zijn. Juist in de dalen zitten de lessen. Gelukkig zijn betekent voor mij: altijd dichtbij je hart blijven. Waarbij alles er mag zijn. Het is goed om boos, verdrietig of blij te zijn en soms allemaal door elkaar. Als je hart het nu nodig heeft om boos te zijn, dan mag dat. Zolang je er maar niet in verdrinkt en je hoofd hierin de baas laat zijn. Verdriet en rouwen om dat wat niet meer gaat of dat wat je mist, ook in het moederschap, dat mag en is heel normaal. En je zult zien dat door alles er te laten zijn en je daarbij niet vergeet en ook ziet wat er nog wel is, je ook meer geluk zult ervaren en je je ook zo zal voelen. Ik mis ook dingen die voorheen normaal waren in het moederschap, maar ik zie ook de dingen die nog wel gaan en die minstens zo belangrijk zijn. Ik voel mij van waarde in mijn nieuwe manier van mama zijn en die is groot want ik ben mama, ik ben thuis bij mijn kinderen en ik ben mama in mijn hart!

Is normaal eigenlijk wel zo normaal?

Wat ik gemist heb in het revalidatiecentrum waren niet de uitstapjes naar pretparken of andere grote dingen. Het was het thuis zijn bij mijn gezin. Een knuffel van mijn liefde, een knuffel van de kinderen, een boekje voorlezen voor het slapen gaan, een kusje, even kijken als ze slapen en die ontspannen snoetjes zien, de geur van mijn kinderen als ze tegen je aanliggen en je nog even kan snuffelen in hun haren en noem maar op. Wat een geluk als je dit kan! Je kinderen knuffelen, je geliefde knuffelen, dit is niet normaal maar groots in het kleine! En een heel simpel iets, hun lunchtrommels smeren en daarin een verassing doen. Iets wat snel tussendoor komt omdat het moet, maar je gaat het missen als het even niet kan. Geluk zit dus echt in de kleine dingen voelen en zien. 

Zingeving

Nu ik weet wat ik gemist heb, heb ik niet veel nodig om de zin te vinden in het moederschap. Het gaat mis als ik mijzelf hierin voorbij loop, ik mijn grens voorbij ga om toch nog even die goede moeder te zijn voor mijn kinderen. Er zijn dingen die dus ook niet gaan en die ik wel zou willen. Maar dan spreekt mijn hoofd, want ik ben een goede moeder in alles wat nog wel kan. Mijn hart weet beter, ik hoef alleen maar aanwezig te zijn. Meer hebben onze kinderen en wij niet nodig. Mama zijn is een van de mooiste redenen om goed voor jezelf te zorgen. En vanuit hier zie jij wat jij jouw kinderen biedt en mee kan geven. Verbinding van hart tot hart, dat is wat mij gelukkig maakt en zin geeft in het leven. Zien wat wel gaat en dat ik in mijn nieuwe jas van waarde ben. 

 

Liefs Romy