Door: Romy van Berkel

Tips of toch niet?

Toen ik een aanbod kreeg van Platform NAH om te schijven in mijn eigen rubriek op dit mooie platform, stroomde er ideeën binnen. Met mijn ervaring als coach, de ervaring die ik iedere dag op doe in mijn gezin en de levenslessen die ik nu extra krijg door het nieuwe ontdekken van leven met NAH in combinatie met mijn drukke gezin. Had ik zin om mijn tips en advies daarover te delen. Al noem ik het liever inspiratie. Omdat ik vind dat iedereen het vooral op zijn eigen manier mag doen. Je haalt inspiratie uit dat wat voor mij helpend is en past het toe op een manier die voor jou helpend zal zijn.

Maar op dit moment voelt het niet eerlijk om dit te delen. Gewoonweg omdat het mijzelf nu niet lukt deze tips of adviezen na te leven. Ik zit vast in mijn eigen spiraal. Mijn voornemen is om op dit platform eerlijkheid te delen en het liefst ook focussen op dat wat helpend is. Wat positiviteit te delen omdat het vaak al lastig genoeg is. En daarbij zie ik eerlijk aangeven in dat wat niet gaat ook als heel positief. Hoe mooi is het om je kwetsbaar op te stellen en daarmee verbinding te creëren! Daarnaast schrijf ik graag vanuit mijn gevoel, dat is zuiver zoals het is. Op dit moment voelen die bewuste adviezen als trucjes vanuit mijn hoofd en dan ga ik mijn gevoel voorbij. 

Reserve energie

Ik zit al een tijdje in mijn reserve energie. Het lukt mij maar niet om daaruit te komen. Wanneer deze blog online komt kan het zomaar alweer anders zijn. Maar terwijl ik dit schrijf is het nu zoals het is. Wat bij mij zo raar werkt en ik zelf maar niet wil snappen. Zodra ik in de reserve energie zit, blijft mijn hoofd ratelen, voel ik veel onrust. Lukt het mij maar niet om yoga, meditatie of een ander rustmoment te pakken. Voel ik daarin een soort van weerstand in ontstaan en dat terwijl ik het dan juist zo nodig heb. Je zou denken dat dit het moment is voor meer rust om uit de reserve energie te komen. Maar het gekke is dus, als het wel beter met mij gaat het mij juist wel lukt om de rustmomenten bewust in te plannen en ze ook te pakken. Zo raar, iemand een idee waarom dit zo is en ben ik de enige hierin? 

Schuldgevoelens 

Wanneer het dan bij mij niet gaat zoals ik graag wil. Terwijl ik diep van binnen weet dat dit juist het nodige is wat helpend gaat zijn. Voel ik mij wel eens schuldig. Ben ik teleurgesteld in mijzelf dat ik niet doe wat beter voor mij is en voel ik mij geen goed voorbeeld voor mijn kinderen. Zo creëer ik bij mijzelf niet helpende gedachten. Ben ik een moeder in reserve energie, kan ik minder en wil ik meer. Soms best frustrerend.

En toch kies ik er dan voor om er maar aan toe te geven het even te laten zoals het is. Dit is voor mij helpend omdat ik weet dat het ook weer over gaat. Dan kies ik voor een wandeling in de natuur in plaats van yoga. Plof ik met mijn gezin op de bank onder een dekentje. Kies ik wat meer voor het gemak. Vandaag gingen we met zijn allen knutselen met een ontspannen muziekje op en de afspraak was een half uur in stilte, dat half uur werd meer dan een uur. Ze waren zo ijverig bezig! Toch nog een leuke tip, yes! En heel veel geluk dat het zo goed ging vandaag, want dat weet je nooit in een druk gezin haha! 

Vanaf de zijlijn leren en zien

Als ik zo in mijn eigen twijfels zit over hoe ik in mijn reserve energie mama ben. En daarbij mijn hoofd probeert de baas te zijn. Ga ik nog bewuster aan de zijlijn staan, vanuit een “helikopterview” kijken wat er om mij heen gebeurd. Hoe ons gezin draaiende blijft. 

En dan zie ik bijvoorbeeld: Mijn oudste dochter die voor haar huiswerk een bewust ontspannen moment kiest zodat ze daarna meer kan focussen. Een heldere planning maakt daarvoor zodat het niet in haar hoofd blijft zitten. Bewust kiest voor buitenspeelmomenten tussendoor. En heel helder weet wat ze wil.

Mijn andere dochter verdrietig is en tegen haar vader zegt dat ze huilt omdat het kan. Haar emoties er mogen zijn. Mij een lange knuffel geeft en zo ontprikkelt. En zo ook haar eigen moment pakt om alleen te zijn en te ontspannen. 

Mijn zoon die oplaat in de natuur. Zijn creativiteit gebruikt als ontspanning. Eerlijk tegen een vriend durft te zeggen dat hij geen zin heeft om vandaag te spelen en alleen wil zijn. En al vanaf kleuter kan mediteren op iedere plek in huis. 

En dan de jongste van drie die in zijn eigen wereld rustig kan spelen. Door te zijn wie hij is bij iedereen een lach op zijn gezicht tovert. En puur is in zijn emoties. 

En ik die ook in mijn reserve energie mama ben en er op een andere manier voor ze kan zijn. Ik ben thuis, ik ben er! En knuffelen is altijd fijn! 

Als ik dit zo voor mij zie voel ik mij trots, doen we het zo slecht nog niet! Het hoeft niet perfect het is goed zoals het is. En als je vanuit liefde handelt ben je altijd een goede moeder ook al gaat het anders dan verwacht. 

Voorbeeld

En dat voorbeeld willen zijn.. Ik denk dat het voor mij nu wel weer helder is. De kinderen weerspiegelen precies het stuk wat mij maar niet wil lukken. Ze pakken op hun manier hun eigen tijd, rust en ruimte. Ik mag wel eens een voorbeeld nemen aan mijn kinderen. Het mag op mijn manier en in kleine stappen. 

 Kinderen zijn een spiegel, laten zien waar je zelf niet altijd bij kan. En door er bewust naar te kijken zag ik wat gezien wilde worden. Wijsheid zit in onze kinderen, wij mogen uit nieuwsgierigheid volgen en zien, voelen en horen! 

 Veel liefs Romy